папрыво́рваць, ‑аю, ‑аеш, ‑ае; зак., што і чаго.

Прыараць да ўзаранага многа чаго‑н.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

перасні́ць, ‑сню, ‑сніш, ‑сніць; зак., што.

Разм. Сасніць многа сноў. Колькі я сноў перасніў!

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

прапла́каць, ‑плачу, ‑плачаш, ‑плача; зак.

Плакаць некаторы час.

•••

Праплакаць вочы — вельмі многа, доўга плакаць.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

раі́сты, ‑ая, ‑ае.

Які дае многа раёў; які часта раі́цца. Раісты вулей. Раістыя пчолы.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

сонцалюбі́вы, ‑ая, ‑ае.

Які расце там, дзе многа сонца; які любіць сонца. Сонцалюбівыя расліны.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

няя́снасць ж., в разн. знач. нея́сность;

н. ду́мкі — нея́сность мы́сли;

тут мно́га ~цей — в э́том де́ле мно́го нея́сностей

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (актуальны правапіс)

нагадава́ць сов.

1. вы́растить;

н. мно́га пладо́вых дрэў — вы́растить мно́го плодо́вых дере́вьев;

2. развести́;

н. гусе́й — развести́ гусе́й

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (актуальны правапіс)

◎ Наву́рзацца ’наесціся многа’ (Грыг.), навурзгацца ’тс’ (полац., Нар. лекс.). Ад ву́рзаць, ву́рзгаць ’хлябтаць, сёрбаць’ (гл.).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

Саландзі́ць (языком) ’гаварыць недарэчна’, салэ́ньдзіць ’многа, несупынна гаварыць’ (Сл. ПЗБ). Вытворнае ад ланда, ландзіць (гл.).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

То́пта ’той, хто многа есць’ (карэліц., ЖНС). Аддзеяслоўны назоўнік ад тапта́ць ’есці’ (гл. таптаць 1).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)