Verbum

асацыі́раваць, -рую, -руеш, -руе; -руй; -раваны; зак. і незак., каго-што, з кім-чым (кніжн.).

Устанавіць (устанаўліваць) асацыяцыю (у 2 знач.) між чым-н.

самаво́льства, -а, н.

1. Схільнасць рабіць што-н. па-свойму, не лічачыся ні з кім.

С. адміністрацыі.

2. Самавольныя паводзіны; самавольны ўчынак.

С. дзяцей.

саўдзе́льнічаць, -аю, -аеш, -ае; незак.

Сумесна ўдзельнічаць з кім-н. у чым-н., быць саўдзельнікам чаго-н. (часцей пра нядобрую справу, нешта несамавітае, непрыстойнае).

закаха́ны, -ая, -ае.

Які адчувае або выяўляе каханне да каго-н., захапленне кім-, чым-н.

З. ў дзяўчыну.

З. позірк.

|| наз. закаха́насць, -і, ж.

зарадзі́ць¹, -раджу́, -ро́дзіш, -ро́дзіць; -ро́джаны; зак., што (разм.).

Выклікаць, парадзіць (якія-н. пачуцці, думкі).

З. надзею ў кім-н.

|| незак. зараджа́ць, -а́ю, -а́еш, -а́е.

абману́цца, -ну́ся, -не́шся, -не́цца; -нёмся, -няце́ся, -ну́цца; -ні́ся; зак.

Памыліцца, ашукацца; расчаравацца ў кім-, чым-н.

А. ў спадзяваннях.

|| незак. абма́нвацца, -аюся, -аешся, -аецца.

аднаклу́бнік, -а, мн. -і, -аў, м., чый або з кім.

Той, хто належыць да таго самага клуба, таварыства.

|| ж. аднаклу́бніца, -ы, мн. -ы, -ніц.

прычасці́ць, -чашчу́, -часці́ш, -часці́ць; -часці́м, -часціце́, -часця́ць; -чашчо́ны; зак., каго (што).

У вернікаў: справіць над кім-н. абрад прычашчэння.

|| незак. прычашча́ць, -а́ю, -а́еш, -а́е.

разгавары́ць, -вару́, -во́рыш, -во́рыць; зак., каго (што) (разм.).

Выклікаць у кім-н. жаданне ўключыцца ў гаворку, пачаць гаварыць.

Р. прысутных на сходзе.

Р. маўчуноў.

суразмо́ўнік, -а, М -ку, мн. -і, -аў, м.

Той, хто вядзе гутарку, размаўляе з кім-н.

Цікавы с.

|| ж. суразмо́ўніца, -ы, мн. -ы, -ніц.