ксено́н, ‑у, м.

Хімічны элемент, адзін з інертных газаў, які прымяняецца ў электратэхніцы.

[Ад грэч. xenos — чужы.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

марфіні́зм, ‑у, м.

Нездаровая цяга да морфію як наркотыка; адзін з відаў наркаманіі.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

зраі́ць, зраю, зроіш, зроіць; зак., каго-што.

Злучыць у адзін рой. Зраіць пчол.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

аднапа́льцы, ‑ая, ‑ае.

Які мае на руцэ, назе, лапе адзін палец. Аднапальцыя жывёлы.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

сту́каўка, ‑і, ДМ ‑ўцы, ж.

Адзін з відаў азартнай гульні ў карты.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

трох’я́русны, ‑ая, ‑ае.

З трыма ярусамі, гарызантальна размешчанымі адзін над другім. Трох’ярусная пабудова..

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

узаемазамяня́льнасць, ‑і, ж.

Здольнасць, магчымасць замяняць адзін аднаго, узаемная замена. Узаемазамяняльнасць у рабоце.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

мутуалі́зм

(ад лац. mutuus = узаемны)

адзін з відаў сімбіёзу, пры якім арганізмы, якія знаходзяцца ў сужыцці, прыносяць адзін другому карысць (напр. рак-самотнік і актынія).

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)

pleasantry

[ˈplezəntri]

n, pl. -ries

1) прые́мная або́ дасьці́пная заўва́га

2) прые́мныя жа́рты pl., паджарто́ўваньне адзі́н з аднаго́

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс) 

дзе́я, -і, мн. -і, дзей, ж.

1. Дзейнасць, справа.

Там добрая д., дзе адзін арэ, а другі сее (з нар.).

2. Падзея, пра якую ідзе гаворка.

Д. адбываецца ў часы вайны.

3. Закончаная частка драматычнага твора або тэатральнай пастаноўкі.

Камедыя ў трох дзеях.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)