зае́сть сов., в разн. знач. зае́сці;
волк зае́л ло́шадь во́ўк зае́ў каня́;
меня́ зае́ли комары́ мяне́ зае́лі камары́;
зае́сть приди́рками зае́сці прыдзі́ркамі;
тоска́ зае́ла туга́ зае́ла;
зае́сть лека́рство са́харом зае́сці ляка́рства цу́крам;
кана́т зае́ло безл. кана́т зае́ла;
его́ зае́ло, что она́ растранжи́рила мно́го де́нег безл. яго́ зае́ла, што́ яна́ растранжы́рыла мно́га гро́шай;
Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (актуальны правапіс)
нату́ра ж.
1. в разн. знач. нату́ра, -ры ж.; (характер — ещё) хара́ктар, -ра м.;
широ́кая нату́ра шыро́кая нату́ра;
рисова́ть с нату́ры малява́ць з нату́ры;
плати́ть нату́рой плаці́ць нату́рай;
у него́ така́я нату́ра у яго́ така́я нату́ра;
2. (природа) уст. прыро́да;
◊
э́то в нату́ре веще́й уст. гэ́та ў прыро́дзе рэ́чаў;
втора́я нату́ра друга́я нату́ра;
Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (актуальны правапіс)
води́ться
1. в разн. знач. ве́сціся, вадзі́цца;
тут когда́-то води́лись у́тки тут калі́сьці вялі́ся (вадзі́ліся) ка́чкі;
у него́ води́лись де́ньги у яго́ вялі́ся (вадзі́ліся) гро́шы;
у них так во́дится у іх так вядзе́цца;
2. (иметь дело, дружить) разг. вадзі́цца;
3. страд. вадзі́цца; см. води́ть;
◊
как во́дится як прыня́та, як заве́дзена; як звыча́йна.
Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (актуальны правапіс)
подо́бно нареч., предлог с дат. падо́бна (да каго, да чаго, на каго, на што); (так же, как) такса́ма, як (хто, што); (как) як (хто, што); (словно) ні́бы (хто, што);
подо́бно тому́, как со́лнце освеща́ет зе́млю падо́бна да таго́ (на то́е), як со́нца асвятля́е зямлю́;
поступи́л подо́бно свои́м предше́ственникам зрабі́ў такса́ма, як яго́ папярэ́днікі;
Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (актуальны правапіс)
проде́лка ж.
1. (действие) разг. праро́бліванне, -ння ср., прабіва́нне, -ння ср.; прасяка́нне, -ння ср.; см. проде́лыватьI;
2. (предосудительный поступок) махля́рства, -ва ср., хі́трыкі, -каў ед. нет, шту́ка, -кі ж., шту́чка, -кі ж.;
э́то его́ проде́лки гэ́та яго́ шту́чкі (махля́рства, хі́трыкі);
3. (шутливая выходка) вы́хадка, -кі ж., вы́брык, -ку м., шту́ка, -кі ж.
Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (актуальны правапіс)
прорва́ть сов.
1. (продырявить) прарва́ць, мног. папрарыва́ць, прадра́ць, прадзе́рці, мног. папрадзіра́ць;
прорва́ть носо́к прадра́ць (прадзе́рці) шкарпэ́тку;
2. в др. знач. прарва́ць, мног. папрарыва́ць;
прорва́ть плоти́ну прарва́ць плаці́ну;
прорва́ть ли́нию оборо́ны неприя́теля воен. прарва́ць лі́нію абаро́ны во́рага;
он до́лго молча́л, но тут и его́ прорва́ло безл., разг. ён до́ўга маўча́ў, але́ тут яго́ прарва́ла;
Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (актуальны правапіс)
нешу́точный
1. неабы́які́; (серьёзный) сур’ёзны; (немаловажный) немалава́жны;
это нешу́точные слова́ гэ́та неабы́які́я сло́вы;
нешу́точная боле́знь сур’ёзная хваро́ба; безл., в знач. сказ., переводится чаще выражениями: не на жарт; (гэ́та) не жа́рты (не жа́ртачкі);
боле́знь у него́ нешу́точная хваро́ба ў яго́ не на жарт;
это нешу́точное де́ло гэ́та не жа́рты (не жа́ртачкі);
2. (нешутливый) нежартаўлі́вы.
Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (актуальны правапіс)
regard
[rɪˈgɑ:rd]
1.
v.t.
1) уважа́ць
He is regarded as the best doctor in town — Яго́ ўважа́юць найле́пшым ле́карам у го́радзе
2) глядзе́ць на каго́-што, прыгляда́цца
He regarded me sternly — Ён суро́ва прыгляда́ўся да мяне́
3) лічы́ць, лічы́цца з кім-чым; шанава́ць
to regard someone’s wishes — лічы́цца з чыі́мі-не́будзь жада́ньнямі
I regard him highly — Я ве́льмі яго́ шану́ю
4) турбава́цца пра каго́-што, зварача́ць ува́гу на каго́-што
No one regarded her advice — Ніхто́ не зьвярну́ў ува́гу на яе́ пара́ду
2.
n.
1) паша́на f., прызна́ньне n.
2) по́гляд, пагля́д -у m.
3) ува́га f.
He acted without regard to others — Ён дзе́йнічаў, не зьвярта́ючы ўва́гу на і́ншых
As regards money, I have enough — Што даты́чыць гро́шай, дык я ма́ю до́сыць
•
- in regard
- with regard
- regards
- without regard
Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс)
Гвозд 1 ’цвік’ (БРС, Нас., Бяльк., Сл. паўн.-зах.). Рус. гвоздь, укр. гвоздь, гвіздь, в.-луж. hózdź, польск. gwóźdź, ст.-слав. гвоздь і г. д. Прасл. *gvozdъ, gvozdь ’тс’. Паводле Трубачова, Эт. сл., 7, 185–186 (там і агляд літ-ры), значэнні ’гвозд’ і ’лес’ (параўн. гвозд 2) звязаны; праформай з’яўляецца і.-е. *guos‑d‑ (параўн. ням. Quast, Quaste, с.-в.-ням. quast(e) ’кісць, пучок, мяцёлка, венік’).
Гвозд 2. Палес. слова (’сухая ўзвышаная мясціна сярод балот, прастора, пакрытая густым лесам’), якое мае сувязі ў зах.-слав. і паўд.-слав. мовах. Аб магчымасці яго існавання гл. Талстой, Геогр., 61–62 і наст. Гл. яшчэ Трубачоў, Эт. сл., 7, 185–186; Мартынаў, Этимология 1968, 14 і наст.
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)
Го́рны 1 ’гаротны, сумны’ (БРС). Гэта слова ў такім значэнні не сустракаецца ў іншых слав. мовах. Яго няма ў аглядзе Трубачова (Эт. сл., 7, 57–58), дзе разглядаецца матэрыял усіх слав. моў. Таму можна думаць, што гэта самастойнае ўтварэнне на бел. глебе ад го́ра (< прасл. *gorʼe ’гора, бяда і да т. п.’).
Го́рны 2 ’фанабэрысты, выхвальны’, ’прыгожанькі, прыгожы’ (КЭС). Рус. дыял. гордно́й, го́рдный ’горды’, горно́й, го́рный ’тс’, польск. garny ’горды, пераборлівы’, серб.-харв. гр́дан, гр̑дан (у розных значэннях) і г. д. Прасл. *gъrdьnъjь, якое з’яўляецца вытворным пры дапамозе прыметнікавага суфікса *‑ьnъ ад прасл. прыметніка *gъrdъ. У бел. мове (як і некаторых іншых слав.) адбылося спрашчэнне кансанантнай групы ‑рдн‑ > ‑рн‑. Агляд форм, семантыкі гл. у Трубачова, Эт. сл., 7, 208.
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)