Verbum

спа́дчыннасць, -і, ж.

1. гл. спадчынны.

2. Захоўванне і перадача праз пакаленні прыродных уласцівасцей арганізма.

3. Тое, што і спадчына (у 2 і 3 знач.) (спец.).

|| прым. спа́дчынны, -ая, -ае (да 1 і 3 знач.).

суты́чка, -і, ДМ -чцы, мн. -і, -чак, ж.

1. Кароткі бой, узброенае сутыкненне.

С. перадавых часцей.

С. з варожай засадай.

2. Сварка, спрэчка.

С. з суседкай.

3. Тое, што і сутыкненне (у 5 знач.).

туды́, прысл.

У той бок, у тое месца; проціл. сюды.

Калі ты паедзеш т.?

◊

Ні туды ні сюды (разм.) — ні ў той, ні ў другі бок; ні з месца.

Туды і назад — у абодва канцы.

удо́й, -ю, мн. -і, -яў, м.

1. Колькасць малака, надоенага за адзін раз або за які-н. перыяд часу.

Сутачны ў.

Павысіць удоі.

2. Тое, што і даенне.

Малако вячэрняга ўдою.

|| прым. удо́йны, -ая, -ае.

царава́ць, -ру́ю, -ру́еш, -ру́е; -ру́й; незак.

1. Тое, што і царстваваць.

2. перан. Вылучацца сярод падобных да сябе якімі-н. якасцямі; першынстваваць дзе-н., сярод каго-, чаго-н.

|| наз. царава́нне, -я, н. (да 1 знач.).