удо́й, -ю, мн. -і, -яў, м.

1. Колькасць малака, надоенага за адзін раз або за які-н. перыяд часу.

Сутачны ў.

Павысіць удоі.

2. Тое, што і даенне.

Малако вячэрняга ўдою.

|| прым. удо́йны, -ая, -ае.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)