Тарамба́ніць ’несці, цягнуць цяжкае, вялікае, грузнае; тарабаніць’ (Сл. рэг. лекс.). Гл. тараба́ніць; устаўка м пад уплывам выклічніка тара́м, параўн. тарарам, гл.
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)
Тарара́йка ’таратайка’ (клец., Нар. лекс.). Аналагічна да таратайка (гл.) пад уплывам папярэдняга слова, параўн. тарарай, калёсы, тарарай (гом., Рам. 8–9).
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)
Таўпе́хацца ’блытацца пад нагамі’ (валож., Гіл.), ’таўхацца, хадзіць бязладна’ (Сцяшк. Сл.), ’пхацца, лазіць між натоўпу’ (Варл.). Аналагічна да папярэдняга слова, гл.
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)
Таўшчы́р ’вельмі тоўстае нешта’ (Скарбы), тэ́ўшчар ’тоўсты’ (Сцяц. Сл.). Экспрэсіўнае ўтварэнне ад тоўшч (гл.), магчыма, пад уплывам таўшчэрны, гл. наступнае слова.
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)
pawn
I [pɔn]
1.
v.
заклада́ць, аддава́ць у закла́д пад пазы́ку
2.
n.
1) закла́д -у m.
in pawn — у закла́дзе, на закла́д
2) зару́ка, гара́нтыя f.
II [pɔn]
n.
1) пе́шка f. (у ша́хматах)
2) малава́ртасны чалаве́к або́ рэч
Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс)
yawn
[jɔn]
1.
v.i.
1) пазяха́ць, зява́ць
2) зе́ўраць, разьзяўля́цца
A wide gorge yawned beneath our feet — Шыро́кае прадо́ньне зе́ўрала ў нас пад нага́мі
2.
n.
1) пазяха́ньне, зява́ньне n., по́зех -у m.; зяво́к, -ўка́ m.
2) зе́ўра f.
Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс)
evening
[ˈi:vnɪŋ]
1.
n.
1) ве́чар -а m.
Good evening! — До́бры ве́чар!
in the evening — уве́чары; пад ве́чар
2) прыня́цьце n., вечары́на f., ве́чар -у m.
2.
adj.
вячэ́рні, вячо́рны
evening dress — вячэ́рняя во́пратка
evening gown — вячэ́рняя суке́нка, су́кня
Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс)
safeguard
[ˈseɪfgɑ:rd]
1.
v.t.
1) ахо́ўваць, абараня́ць
2) пільнава́ць, вартава́ць; суправаджа́ць, ве́сьці пад канво́ем
2.
n.
1) ахо́ва, засьцяро́га f.
a safeguard against disease — засьцяро́га ад хваро́бы
2) ва́рта f.; вартавы́ -о́га m.; канво́й -ю m., канваі́р -а m.
Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс)
ахо́ва, ‑ы, ж.
1. Дзеянне паводле знач. дзеясл. ахоўваць; ахоўванне. Ахова здароўя. Ахова правоў грамадзян. Ахова дзяржаўнага парадку. Ахова сацыялістычнай уласнасці. Ахова працы. Ахова помнікаў. Узяць пад ахову.
2. Атрад, група (людзей, караблёў і пад.), прызначаныя ахоўваць каго‑, што‑н. Каля ўсіх варот і брамак .. стаяла ахова. Брыль. Азірнуліся сябры: Следам крадуцца звяры, Слугі верныя зубровы, Усе чыны яго аховы. Вітка.
•••
Несці ахову гл. несці.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
вух, выкл.
1. Выказвае пачуццё здзіўлення, захаплення і пад. перад сілай, велічынёй, незвычайнасцю чаго‑н. — Метраў, напэўна, сто! — Ды, глядзі, усе трыста... — Бух ты! Ніводнага дрэва такога няма. От бы пабачыць! Ракітны.
2. Ужываецца як гукаперайманне для перадачы моцнага і глухога гуку ад удару, выстралу і пад. У тым баку былі пачуліся выбухі, як таўклі ўсё роўна дзе ў ступе: вух-вух, вух-вух... Пташнікаў.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)