паатру́чваць, ‑аю, ‑аеш, ‑ае; зак., каго-што.

Атруціць усіх, многіх або ўсё, многае.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

павыпрага́ць, ‑аю, ‑аеш, ‑ае; зак., каго.

Выпрагчы ўсіх, многіх. Мужчыны павыпрагалі коней. Сачанка.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

павыцясня́ць, ‑яю, ‑яеш, ‑яе; зак., каго-што.

Выцесніць усіх, многіх або ўсё, многае.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

павышту́рхваць, ‑аю, ‑аеш, ‑ае; зак., каго-што.

Выштурхнуць усіх, многіх або ўсё, многае.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

павянча́ць, ‑аю, ‑аеш, ‑ае; зак., каго.

З’яднаць шлюбам паводле царкоўнага абраду. Павянчаць маладых.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

напрывалака́цца, ‑аецца; безас. зак., каго.

Разм. Прывалачыся ў вялікай колькасці. Напрывалакалася незнаёмых людзей.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

напу́дзіць, ‑джу, ‑дзіш, ‑дзіць; зак., каго-што.

Настрашыць, напужаць (жывёлу). Машыны напудзілі кароў.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

нарумя́ніць, ‑ню, ‑ніш, ‑ніць; зак., каго-што.

Нацерці, пакрыць твар румянамі. Нарумяніць шчокі.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

наскупля́ць, ‑яю, ‑яеш, ‑яе; зак., каго-чаго.

Скупіць у вялікай колькасці. Наскупляць яблык.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

насме́шнік, ‑а, м.

Чалавек, які любіць насміхацца з каго‑, чаго‑н. Злыя насмешнікі.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)