палі́ца, -ы, мн. -ы, -ліц, ж.
1. Прымацаваная да сцяны або зробленая ў сцяне, шафе гарызантальная дошка для розных прадметаў (кніг, посуду і інш.).
2. Месца для ляжання ў пасажырскім вагоне.
Верхняя п.
3. Тое, што і адвал¹ (у 3 знач.).
|| памянш. палі́чка, -і, ДМ -чцы, мн. -і, -чак, ж.
|| прым. палі́чны, -ая, -ае.
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (пад рэд. І. Л. Капылова, 2022, актуальны правапіс)
растра́ціць, -а́чу, -а́ціш, -а́ціць; -а́чаны; зак., што.
1. Расходаваць, патраціць.
Р. стыпендыю.
2. перан. Патраціць на што-н. дробнае, пустое, непрыстойнае (сілы, пачуцці і пад.).
Р. здароўе.
Р. энергію.
3. Незаконна расходаваць (грошы, маёмасць і інш.)
Р. казённыя грошы.
|| незак. растра́чваць, -аю, -аеш, -ае.
|| наз. растра́чванне, -я, н. і растра́та, -ы, ж. (да 3 знач.).
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (пад рэд. І. Л. Капылова, 2022, актуальны правапіс)
сілуэ́т, -а, М -э́це, мн. -ы, -аў, м.
1. Аднаколернае плоскаснае адлюстраванне прадмета на фоне іншага колеру.
Намаляваць сілуэты сялян.
2. Абрысы чаго-н., што віднеецца ўдалечыні, у тумане, у цемры і пад.
Здалёку віднеліся сілуэты варожых танкаў.
3. Знешні контур якога-н. збудавання, прадмета і інш.
Модны с. адзення.
|| прым. сілуэ́тны, -ая, -ае.
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (пад рэд. І. Л. Капылова, 2022, актуальны правапіс)
харчава́нне, -я, н.
1. гл. харчавацца, харчаваць.
2. Паступленне і засваенне пажыўных рэчываў, неабходных для жыццядзейнасці жывога арганізма.
3. Тое, чым хто-н. харчуецца; характар, якасць ежы.
Дыетычнае х.
4. Прыпасы прадуктаў.
Сяляне дзяліліся з партызанамі харчаваннем.
○
Грамадскае харчаванне — сістэма забеспячэння насельніцтва ежай праз сталовыя, рэстараны, закусачныя і інш.
|| прым. харчава́льны, -ая, -ае.
Х. пункт.
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (пад рэд. І. Л. Капылова, 2022, актуальны правапіс)
электро́д, -а, М -дзе, мн. -ы, -аў, м. (спец.).
1. Праваднік, пры дапамозе якога частка электрычнага ланцуга, што ўтвараецца правадамі, злучаецца з часткай ланцуга, што праходзіць у неметалічным асяроддзі (вадкасці, газе і інш.).
Дадатны э. (анод). Адмоўны э. (катод).
2. Элемент канструкцыі, па якім куды-н. падводзіцца электрычны ток.
Зварачны э.
|| прым. электро́дны, -ая, -ае.
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (пад рэд. І. Л. Капылова, 2022, актуальны правапіс)
а́тлас, ‑а, м.
Зборнік геаграфічных, гістарычных і інш. карт, а таксама табліц, малюнкаў, чарцяжоў, схем і пад. Геаграфічны атлас. Заалагічны атлас.
[Паводле імя міфічнага велікана Атланта (грэч. Atlas).]
атла́с, ‑у, м.
Тканіна з гладкім, бліскучым правым бокам. Чорны атлас.
[Араб. atlas — гладкі, малакаштоўны — пра шоўк.]
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
ато́сы, атос; адз. атоса, ‑ы, ж.
Драцяныя або з жалезных прутоў, рэменю і інш. цяжы ў возе. Антось агледзеў тут прылады, Калёсам добра даў «памады»,.. А напамадзіўшы калёсы, Паправіў вітыя атосы. Колас.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
амартыза́цыя, ‑і, ж.
1. Паступовае зніжэнне вартасці машын, будынкаў, інструменту і пад. у выніку зношвання. // Перанясенне вартасці машын, будынкаў і інш. на прадукцыю.
2. Аслабленне дзеяння штуршкоў, удараў пры дапамозе спецыяльных прылад.
[Ад лац. amortisatio — аслабленне.]
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
інкруста́цыя, ‑і, ж.
1. Дзеянне паводле знач. дзеясл. інкруставаць. Займацца інкрустацыяй. Інкрустацыя па дрэву.
2. Узоры, малюнкі з пласцінак косці, перламутру, металу, дрэва і інш., урэзаныя ў паверхню прадмета. Стол з інкрустацыяй.
[Ад лац. incrustatio — пакрыццё чым‑н.]
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
кало́н, ‑а, м.
1. У Старажытным Рыме — арандатар невялікага ўчастка зямлі ў буйнага землеўладальніка.
2. У розных раманскіх краінах і Лацінскай Амерыцы — прадстаўнік розных катэгорый сялянства: батрак, здольшчык, паўпрыгонны арандатар і інш.
[Лац. colonus.]
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)