распласта́ць, ‑аю, ‑аеш, ‑ае; зак., каго-што.

Палажыць пластом, шчыльна прыціснуўшы да зямлі, да якой‑н. паверхні. Зачапіўшыся за станіну разбітай гарматы, .. [баец] паваліўся на зямлю і распластаў рукі. Дудо. Іваніцкі разгарнуў ліст спісанай паперы, распластаў яго і паклаў перад сабой на стол. Мурашка.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

узвалі́цца, ‑валюся, ‑валішся, ‑валіцца; зак.

Разм.

1. Наваліцца, налегчы ўсім цяжарам на каго‑, што‑н. Узваліцца грудзьмі на стол. □ [Грасыльда:] — Хачу бацьку разбудзіць, а не магу крыкнуць... Не падымуся нават, як хто на плечы ўзваліўся.. Пташнікаў.

2. Напасці з лаянкай на каго‑н.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

bureau

[ˈbjʊroʊ]

n., pl. bureaus or -reaux [ˈbjʊroʊz]

1) канцыля́рыя f.

2) ура́давы аддзе́л, бюро́ n.

The Weather Bureau — мэтэаралягі́чная ста́нцыя

3) Brit. пісьмо́вы стол

4) камо́да f.

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс)

а́драс, -а, мн. -ы́, -о́ў м.

1. Надпіс на паштовым адпраўленні, які называе атрымальніка і месца назначэння.

Дакладны а. на пасылцы.

Зваротны а. — гэта адрас адпраўшчыка.

2. Месцазнаходжанне, месцажыхарства, а таксама абазначэнне, назва месцазнаходжання, месцажыхарства.

Службовы а.

Пісаць на а.

3. Пісьмовае прывітанне ў гонар якой-н. урачыстай падзеі, юбілею.

Віншавальны а.

|| прым. а́драсны, -ая, -ае.

Адрасны стол — установа, якая рэгіструе асоб, што жывуць у пэўнай мясцовасці, і выдае даведкі пра іх месцажыхарства.

Адрасная кніга — кніга са спісам адрасоў асоб і ўстаноў.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (пад рэд. І. Л. Капылова, 2022, актуальны правапіс)

зака́тываться несов.

1. (катясь) зако́чвацца;

мяч ча́сто зака́тывается под стол мяч ча́ста зако́чваецца пад стол;

2. (о светилах) захо́дзіць;

со́лнце зака́тывается со́нца захо́дзіць;

3. перен. (миновать) га́снуць, міна́ць;

его́ сла́ва зака́тывается яго́ сла́ва га́сне (міна́е);

4. (смехом, кашлем и т. п.) разг. захо́дзіцца (ад чаго);

5. страд. зако́чвацца; см. зака́тыватьI.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (актуальны правапіс)

передвига́ть несов.

1. перасо́ўваць; (переставлять) перастаўля́ць;

передвига́ть стол перасо́ўваць стол;

передвига́ть дом перасо́ўваць дом;

передвига́ть ме́бель перастаўля́ць мэ́блю;

2. (перемещать) перамяшча́ць;

передвига́ть войска́ перамяшча́ць во́йскі;

3. перен. (на другую работу) пераво́дзіць;

4. перен., разг. (сроки) перано́сіць;

передвига́ть сро́ки выполне́ния рабо́ты перано́сіць тэ́рміны выкана́ння рабо́ты;

е́ле но́ги передвига́ет ледзь но́гі перастаўля́е;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (актуальны правапіс)

Капані́чыць ’матычыць’ (Некр., Янк. 1, Мат. Гом.; бялын., Янк. Мат.; кіраў., стаўбц., Нар. лекс.). Ад назоўніка капані́ца ’матыга’ (ТСБМ, ТС, Сцяшк., Бяльк., Сержп. Грам.; стол., Крыв.Вяр.; жлоб., Шатал.). Да капаць (гл.).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

Ляшчот ’шарпак, верхні цвёрды слой снегу, замёрзлага пасля адлігі’ (стол., ЛАПП). Паўн.-слав. утварэнне з суфіксам ‑ъtъ ад ляшчаць, якое да ляск (гл.) < lesk‑/lešč. Гукапераймальнае (Бернекер, 1, 702; Фасмер, 2, 552).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

*Прыту́жна, прыту́жно ’пільна, старанна, шчыра, уважліва’ (лельч., Нар. лекс.; ТС), прыту́жны ’заўзяты’ (ТС); сюды ж, відаць, прыту́жны ’моцны (мароз)’ (стол., ЛА, 2). Відаць, вытворнае ад прытужаць ’ціснуць, гнясці’ (Ласт.), гл. наступнае слова.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

Сугру́б ’скрутак палатна і інш.’ (ТС), ’кавалак палатна для бялення’: на два сугру́бы разрэзаў (стол., ЛА, 4). Фанетычна змешанае сугроб (гл.), параўн. укр. дыял. сугро́б ’сувой палатна’, магчыма, пад уплывам грубы ’тоўсты’.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)