татуіро́ўка, ‑і, ДМ ‑роўцы; Р мн. ‑ровак; ж.

1. Нанясенне на цела чалавека ўзораў, малюнкаў шляхам паколвання на скуры і ўвядзення пад яе фарбы, якая не змываецца.

2. Узоры і малюнкі, нанесеныя такім спосабам. Камендант уважліва аглядзеў хлопца, затрымаў позірк на татуіроўны. Шчарбатаў.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

фата́льны, ‑ая, ‑ае.

Непазбежны, немінучы; быццам прызначаны лёсам. Фатальны збег акалічнасцей. □ І заўсёды нейкае фатальнае супадзенне і паслядоўнасць: Валатовіч — Лемяшэвіч... Шамякін. // Які выяўляе нешта наканаванае. [Гюнтэр] зарагатаў.. І ў гэтым смеху было нешта злавеснае, фатальнае, што ў пісара і ардынарца прабег мароз па скуры. Дамашэвіч.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

фі́стула, ‑ы, ж.

У медыцыне — свішч або штучны канал ад хворага ачага на паверхню скуры.

фістула́, ‑ы́, ж.

1. Старая назва аднаствольных, а пазней шматствольных флейт.

2. Вельмі тонкі голас; фальцэт. — Гэта чаму ж? — сарваўся на фістулу Варушка, у якога аж перасохла ў горле. Карпаў.

[Лац. fistula.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

récken

1. vt выця́гваць, расця́гваць; выця́гваць, высо́ўваць

2. ~, sich выця́гвацца, расця́гвацца;

sich ~ und strécken намага́цца з усіх сіл; вылу́звацца са ску́ры

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

амфалі́т

(ад гр. omphalos = пупок)

запаленне скуры ў вобласці пупка ў нованароджанага пры заражэнні пупочнай ранкі.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)

біядо́за

(ад бія- + доза)

працягласць ультрафіялетавага апрамянення скуры, неабходная для ўзнікнення слабой, але ясна акрэсленай эрытэмы.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)

дактыласкапі́я

(ад дактыла- + -скапія)

раздзел крыміналістыкі, які вывучае будову ўзораў скуры рук з мэтай ідэнтыфікацыі асобы.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)

дэрматазаано́зы

(ад дэрмата- + гр. zoon = жывёла)

хваробы скуры ў жывёл і чалавека, якія выклікаюцца жывёльнымі паразітамі.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)

кандыло́ма

(гр. kondyloma = пухліна)

мясцовае вузлападобнае разрастанне скуры або слізістых абалонак чалавека, якое мае запаленчы характар.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)

канту́зія

(лац. contusio = удар)

агульнае пашкоджанне арганізма без парушэння цэласці скуры, напр. пры разрыве бомбы, снарада.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)