злак, -а, мн. -і, -аў, м.

Расліна са сцяблом у форме саломіны і дробнымі кветкамі, сабранымі ў суквецце (колас, мяцёлку або кісць).

Хлебныя злакі.

Кармавыя злакі.

|| прым. зла́кавы, -ая, -ае.

Злакавыя расліны.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (пад рэд. І. Л. Капылова, 2022, актуальны правапіс)

вінагра́д, -у, М -дзе, м.

Павойная паўднёвая кустовая расліна з салодкімі буйнымі ягадамі, а таксама ягады гэтай расліны, якія ідуць у ежу і на выраб віна.

|| прым. вінагра́дны, -ая, -ае.

В. сок.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (пад рэд. І. Л. Капылова, 2022, актуальны правапіс)

ані́с, -а і -у, м.

1. -а. Аднагадовая травяністая эфіраалейная расліна сямейства парасонавых з насеннем, якое мае рэзкі саладкаваты пах.

2. -у. Гатунак яблыкаў.

|| прым. ані́савы, -ая, -ае.

Анісавыя кроплі.

А. алей.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (пад рэд. І. Л. Капылова, 2022, актуальны правапіс)

бало́тны Sumpf-, Moor-;

бало́тны газ Súmpfgas n -es, Methán n -s;

бало́тная раслі́на Мо́orpflапzе f -, -n

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс)

гарку́ха, ‑і, ДМ ‑кусе, ж.

1. Расліна сямейства казяльцовых.

2. Шапкавы ядомы грыб сямейства пласціністых.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

гарля́нка, ‑і, ДМ ‑нцы, ж.

Травяністая расліна сямейства губакветных з прамым сцяблом і блакітнымі кветкамі.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

гары́чка, ‑і, ДМ ‑чцы, ж.

Травяністая і паўкусцікавая расліна сямейства гарычкавых з ярка-сінімі кветкамі.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

гладыёлус, ‑а, м.

Травяністая дэкаратыўная расліна сямейства касачовых з мечападобнымі лістамі і вялікімі кветкамі рознай афарбоўкі.

[Лац. gladiolus.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

бурачо́к, ‑чка і ‑чку, м.

1. ‑чка. Памянш. да бурак.

2. ‑чку. Травяністая расліна сямейства крыжакветных.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

баво́ўнік, ‑у, м.

Паўднёвая расліна сямейства мальвавых, з насеннем, пакрытым валакном, з якога вырабляецца баваўняная пража.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)