hándfest

a ду́жы, ма́жны, мо́цны

éine ~e Ábfuhr — рашу́чы адпо́р

~er Bewéis — ва́жкі до́каз

~е Kritík — дзелава́я кры́тыка

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.)

бяско́нцы

1. (бяскрайні, без канца і пачатку) únendlich, éndlos (пра час);

2. (доўгі, працяглы, бесперапынны, няспынны) dáuernd, fórtwährend; éwig, óhne Énde;

3. (вельмі моцны, бязмежны) grénzenlos, únbegrenzt;

4. (шматлікі) únzählbar

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс)

Малайчы́на, мълаччы́на ’маладзец’ (ТСБМ, Нас., Шат.; міёр., Нар. словатв.), малайцава́ты ’ўдалы, спрытны’ (паст., Сл. ПЗБ). Відавочна, з рус. мовы; параўн. рус. уладз., смал. молодчи́на ’хлопец, які дасягнуў паўналецця’, ’станісты, моцны юнак’. Аб мене ‑дч‑ > ‑йч‑, ‑чч‑ гл. Карскі, 1, 351–352.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

Пру́гкі ’які хутка прымае першапачатковую форму пасля сціскання або згінання, пруткі, нядрузлы, не вялы; крамяны, моцны’ (ТСБМ, беласт., Сл. ПЗБ). Да пруг (гл.), пру́га ’моцна, туга’ (Нас.), параўн. рус. упру́гий ’пругкі’, а таксама словаўтваральную паралельнасць пруг//пру́гкі, прут//пру́ткі, пруд//пру́дкі.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

clout​1 [klaʊt] n. infml

1. мо́цны ўдар (рукой), апляву́ха, по́ўха

2. сі́ла (ударная або прабіўная); уплы́ў (палітычны);

exercise diplomatic clout ажыццяўля́ць дыпламаты́чны ціск;

fi-nancial/political clout фіна́нсавы/паліты́чны ціск

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

craving

[ˈkreɪvɪŋ]

n.

мо́цнае жада́ньне, пра́га, ця́га f.

craving for food — мо́цны го́лад

craving for knowledge — пра́га ве́ды, ця́га да ве́даў

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс)

hurl

[hɜ:rl]

1.

v.t.

1) шпурля́ць; закіда́ць (ву́ду)

2) кіда́ць (зло́сныя сло́вы, за́кіды)

3) скіда́ць

2.

n.

мо́цны кідо́к -ка́ m.

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс)

вы́дзеліцца, ‑люся, ‑лішся, ‑ліцца; зак.

1. Выйшаўшы са складу чаго‑н., адасобіцца, стаць самастойным. Выдзеліцца з абшчыны.

2. Вылучыцца якім‑н. чынам сярод іншых. Выдзеліцца сваімі здольнасцямі. □ З усіх галасоў выдзеліўся густы і моцны, як заводскі гудок, бас параненага з павязкай на галаве. Мележ.

3. Выйсці, выступіць на паверхню (з арганізма, са складанага саставу).

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

абцяка́ць, ‑ае; незак., што.

1. Агінаць, абыходзіць што‑н. у сваім цячэнні. Вада з абодвух бакоў абцякала камень. □ Моцны вецер б’е ў твар, з сілай абцякае цела. Шынклер. // Абходзіць, аб’язджаць, абмінаючы каго‑, што‑н. Абцякаючы фурманкі, статак авечак імчаўся па дарозе.

2. Разм. Сцякаць з чаго‑н. мокрага (пра вадкасць). З бялізны абцякала вада.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

несусве́тны, ‑ая, ‑ае.

1. Які здзіўляе сваёй недарэчнасцю, бязглуздзіцай. Вера са страхам пазірала за Любкай, адчуваючы, што тая нагаворыць несусветнага глупства. Лынькоў. Несусветная мешаніна цытат, лозунгаў, фраз, чутых ад лектараў і дакладчыкаў, запаўняла Верыну галаву. Асіпенка.

2. Вельмі моцны ў сваім праяўленні, незвычайны. Несусветная гарачыня. □ Марына Паўлаўна стала ў парозе, ашаломленая несусветным Галілеевым гармідарам. Зарэцкі.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)