Verbum

сухару́кі, -ая, -ае.

Які дрэнна валодае або зусім не валодае рукой (рукамі) у сувязі з атрафіяй мышцаў.

|| наз. сухару́касць, -і, ж.

суцяша́льны, -ая, -ае.

Які дае палёгку, супакаенне.

С. адказ.

У яго не знайшлося сказаць нічога суцяшальнага (наз.).

|| наз. суцяша́льнасць, -і, ж.

су́ччын, -а.

Які належыць сучцы, зроблены для сучкі.

Суччына будка.

◊

Суччын сын — нягоднік, ужыв. як лаянкавы выраз, часцей у форме зваротка.

сыпнатыфо́зны, -ая, -ае.

1. Які мае адносіны да сыпнога тыфу.

С. вірус.

2. Хворы на сыпны тыф.

Палата для сыпнатыфозных (наз.).

тае́жнік, -а, мн. -і, -аў, м.

Чалавек, які жыве ў тайзе і займаецца таежным промыслам.

|| ж. тае́жніца, -ы, мн. -ы, -ніц.

та́машні, -яя, -яе (разм.).

Які знаходзіцца там, у тым месцы, у той мясцовасці, пра якую ідзе гаворка; не тутэйшы.

Тамашнія жыхары.

толь, -ю, М -і, м.

Насычаны воданепранікальным складам тоўсты кардон, які выкарыстоўваецца як дахавы і ізаляцыйны матэрыял.

|| прым. то́левы, -ая, -ае.

трасу́ха, -і, ДМ -су́се, ж.

Беларускі старадаўні народны танец, які ў 19 ст. зліўся з полькай.

Скакаць трасуху.

Полька-т.

трэ́ба², -ы, мн. -ы, трэб, ж.

У праваслаўі: богаслужэбны абрад (хрысціны, вянчанне, паніхіда і пад.), які выконваецца святаром па просьбе веруючых.

ту́ба², -ы, мн. -ы, туб, ж.

Духавы медны музычны інструмент самага нізкага рэгістра, які складаецца са шматразова сагнутай трубкі і раструба.