Verbum

патрулява́ць, -лю́ю, -лю́еш, -лю́е; -лю́й; незак., што і без дап.

Выконваць патрульную службу.

патрыво́жыцца гл. трыво́жыцца.

патрыво́жыць гл. трывожыць.

патрыёт, -а, М -ёце, мн. -ы, -аў, м.

1. Чалавек, прасякнуты патрыятызмам.

Быць патрыётам сваёй Радзімы.

2. перан., чаго. Чалавек, шчыра адданы якой-н. справе, які горача любіць што-н.

П. свайго калектыву.

|| ж. патрыётка, -і, ДМ -тцы, мн. -і, -так.

патрыма́ны, -ая, -ае.

Не новы, які выкарыстоўваўся.

Гандляваць патрыманай мэбляй.

патры́цый, -я, мн. -і, -яў, м.

Арыстакрат у Старажытным Рыме.

|| ж. патрыцыя́нка, -і, ДМ -нцы, мн. -і, -нак.

|| прым. патрыцыя́нскі, -ая, -ае.

патрыя́рх, -а, мн. -і, -аў, м.

1. Старэйшына роду, родавай абшчыны.

2. Вышэйшая духоўная асоба, кіраўнік праваслаўнай царквы (у 1 знач.).

|| прым. патрыя́ршы, -ая, -ае (да 2 знач.).

патрыярха́льны, -ая, -ае.

1. гл. патрыярхат.

2. перан. Верны старым традыцыям, устарэлы, традыцыйны.

П. ўклад жыцця.

Патрыярхальныя звычкі.

|| наз. патрыярха́льнасць, -і, ж.

патрыярха́т, -у, М -ха́це, м.

К перыяду распаду першабытнаабшчыннага ладу: эпоха, што змяніла сабой матрыярхат, для якой характэрна пануючае становішча мужчыны ў гаспадарчым і грамадскім жыцці.

|| прым. патрыярха́льны, -ая, -ае.

патрыя́рхія, -і, ж.

Вобласць, падначаленая патрыярху (у 2 знач.).