уара́ць сов., разг. (смочь обработать пахотой) вспаха́ть;

дзёрн так уро́с, што не ўара́ць — дёрн так врос, что не вспаха́ть

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (актуальны правапіс)

чапі́цца (да каго) несов., разг. задева́ть (кого), цепля́ться (к кому, чему, за кого, что), придира́ться (к кому), задира́ть (кого)

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (актуальны правапіс)

чаўпці́ся несов., разг. мере́щиться, не выходи́ть из головы́;

мне ўсю ноч не́шта чаўпло́ся — мне всю ночь что́-то мере́щилось

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (актуальны правапіс)

замедля́ть несов.

1. (что-л.) запаво́льваць, замару́джваць; прыціша́ць, прыці́шваць; (задерживать) затры́мліваць;

2. (проявлять неторопливость) замару́джваць; (опаздывать) пазні́цца; (задерживаться) затры́млівацца, ба́віцца; см. заме́длить;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (актуальны правапіс)

вы́литься

1. вы́ліцца;

вода́ вы́лилась из ка́дки вада́ вы́лілася з каду́шкі;

2. перен. вы́ліцца;

во что э́то вы́льется? у што гэ́та вы́льецца?

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (актуальны правапіс)

набе́гать сов.

1. (что — бегая, получить, приобрести) разг. набе́гаць (што);

набе́гать просту́ду набе́гаць прасту́ду;

2. охот. набе́гаць, наслядзі́ць;

3. (лошадь) спец. аб’е́здзіць;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (актуальны правапіс)

наколдова́ть сов.

1. (вызвать что-л. колдовством) навядзьма́рыць;

2. (придать чему-л. волшебные свойства) начарава́ць; (наворожить) наваражы́ць; (наговорить) нагавары́ць; (заговорить) замо́віць, загавары́ць.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (актуальны правапіс)

натыка́ться несов.

1. (наскакивать на что-л.) натыка́цца;

2. перен., разг. натыка́цца, натрапля́ць, трапля́ць;

3. страд. натыка́цца, нато́рквацца; нако́лвацца; см. натыка́тьII.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (актуальны правапіс)

зверь прям., перен. звер, род. зве́ра м.;

как зверь як звер;

что за зверь шутл. што за звер;

смотре́ть зверем глядзе́ць зве́рам;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (актуальны правапіс)

гуж гуж, род. гу́жа м.;

взя́лся за гуж — не говори́, что не дюж посл. узя́ўся за гуж — не кажы́, што не дуж;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (актуальны правапіс)