фераспла́ўны, ‑ая, ‑ае.

Спец. Які мае адносіны да ферасплаву; служыць для атрымання ферасплаву. Ферасплаўная печ.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

цынкі́т, ‑у, М ‑кіце, м.

Мінерал чырвонага колеру, цынкавая руда, якая служыць для атрымання цынку.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

цэментацы́йны, ‑ая, ‑ае.

Спец. Які служыць, прызначаецца для цэментацыі (у 1, 2 знач.). Цэментацыйная печ.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

*Лу́нкі, палес. лу́нкы ’прыстасаванне з прутоў, якое служыць для замацавання вашчыны ў вуллі-стаяку’ (Анох.). Няясна. Магчыма, да лу́нка 1 ’ямка’ — ямкі, у якія ўстаўляліся пруты (?).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

націскны́, -а́я, -о́е.

1. Які служыць для націскання (спец.).

Н. болт.

2. Які прыводзіцца ў дзеянне націсканнем.

Міна націскнога дзеяння.

3. У мовазнаўстве: які стаіць пад націскам (пра склад, слова).

Націскныя галосныя.

|| наз. націска́льнасць, -і, ж. (да 3 знач.).

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

аддзе́лка, -і, ДМ -лцы, ж.

1. Наданне якога-н. пэўнага выгляду (шляхам рамонту, апрацоўкі, аздаблення і пад.).

А. кватэры.

2. Тое, што служыць упрыгожаннем, аздобай чаго-н.

Карункавая а.

|| прым. аддзе́лачны, -ая, -ае (да 1 знач.).

Аддзелачныя работы.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

служы́цель, -я, мн. -і, -яў, м.

1. Работнік, слуга (у 1 знач.).

2. Ніжэйшы служачы ў некаторых установах.

С. у тэатры.

С. у музеі.

3. перан., чаго. Той, хто служыць чаму-н. (высок.).

С. навукі.

○

Служыцель культу — духоўная асоба.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

мо́ва-пасрэ́днік, мовы-пасрэдніка, ж.

Штучная мова, якая служыць сродкам ідэнтыфікацыі граматычных катэгорый пры аўтаматычным перакладзе.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

падко́рмачны, ‑ая, ‑ае.

Які мае адносіны да падкорму, падкормкі. // Які служыць для падкорму, падкормкі. Падкормачная пляцоўка.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

падво́днік, ‑а, м.

1. Марак, які служыць у падводных часцях флоту.

2. Спецыяліст па падводных работах.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)