informal [ɪnˈfɔ:ml] adj.

1. нефарма́льны; неафіцы́йны

2. про́сты; звыча́йны (пра адзенне)

3. ling. размо́ўны (пра слова, стыль)

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

connective [kəˈnektɪv] adj. злуча́льны, сувязны́;

a connective word ling. злуча́льнае сло́ва;

con nective tissue biol. злуча́льная тка́нка

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

та́каць ​1, ‑аю, ‑аеш, ‑ае; незак.

Разм. Часта ўжываць слова «так»; гаварыць слова «так» як пацвярджальны адказ на што‑н., як знак увагі да слоў субяседніка. — Так, так, — такаў Громаў. Лупсякоў.

та́каць ​2, ‑ае; незак.

Разм. Тое, што і тахкаць (у 1 знач.).

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

злу́чнік, ‑а, м.

Службовае слова, якое ўжываецца для сувязі слоў і сказаў. Злучальны злучнік. Падпарадкавальны злучнік.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

акраве́рш, ‑а, м.

Верш, у якім пачатковыя літары радкоў складаюць якое‑н. імя, слова або фразу.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

канча́так, ‑тка, м.

Зменная частка слова, якая паказвае на сінтаксічную сувязь яго з іншымі словамі; флексія.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

сараматны́, ‑ая, ‑ое.

Бессаромны, непрыстойны. — А што гэта — халуй? — запытаў Паўлік. [Андрушка:] — Гэта такое сараматное слова. Лобан.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

славе́чка, ‑а; Р мн. ‑чак; н.

Ласк. да слова (у 1 знач.).

•••

Рэкнуць славечка гл. рэкнуць.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

словаўжыва́нне, ‑я, н.

Кніжн. Ужыванне ў мове слова ў тым ці іншым значэнні. Тэрміна лагічнае словаўжыванне.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

словафо́рма, ‑ы, ж.

Марфалагічны варыянт слова, які дае магчымасць спалучацца з іншымі словаформамі і ўтвараць фразы.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)