казля́тнік, ‑у, м.

Шматгадовая травяністая расліна сямейства бабовых, якая скарыстоўваецца на корм.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

казяле́ц, ‑льцу, м.

Шматгадовая травяністая расліна сямейства казяльцовых, звычайна з жоўтымі кветкамі.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

ка́ктус, ‑а, м.

Паўднёвая расліна з бязлістым мясіста-сакавітым сцяблом, укрытым калючкамі.

[Лац. cactus.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

капы́тнік, ‑у, м.

Шматгадовая ядавітая балотная расліна сямейства ароідных з дробнымі кветкамі.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

клешчаві́на, ‑ы, ж.

Алейная расліна сямейства малачаевых, з насення якой здабываюць рыцыну.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

ма́йнік, ‑у, м.

Травяністая расліна сямейства лілейных з дробнымі духмянымі белымі кветкамі.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

мяшэ́й, ‑ю, м.

Травяністая расліна сямейства злакавых, асобныя віды якой з’яўляюцца пустазеллем.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

напаўхмызня́к, ‑у, м.

Расліна, у якой ніжняя частка драўняная, а верхняя травяністая.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

пету́нія, ‑і, ж.

Дэкаратыўная травяністая расліна сямейства паслёнавых з вялікімі яркімі кветкамі.

[Шац. petunia.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

пустазе́льны, ‑ая, ‑ае.

Які мае адносіны да пустазелля, з’яўляецца пустазеллем. Пустазельная расліна.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)