гліцы́нія, ‑і, ж.

Паўднёвая павойная дэкаратыўная расліна сямейства бабовых з гронкамі пахучых кветак.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

амары́ліс, ‑у, м.

Дэкаратыўная цыбульная расліна сямейства амарылісавых з прыгожымі рознага колеру кветкамі.

[Грэч. amarillis.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

крапі́нец, ‑нцу, м.

Шматгадовая травяністая расліна сямейства крапінцовых з кветкамі, сабранымі ў гронкі.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

ку́зіка, ‑і, ДМ ‑зіцы, ж.

Кармавая караняплодная расліна, гібрыд бручкі з кармавой капустай.

[Эст.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

кунжу́т, ‑у, М ‑жуце, м.

Паўднёвая травяністая расліна, з насення якой здабываюць алей.

[Перс. kondžud.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

ратані́я, ‑і, ж.

Кустовая расліна сямейства бабовых, у каранях якой маецца дубільная кіслата.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

пузы́рнік, ‑у, м.

Кустовая расліна сямейства матыльковых з пладамі ў выглядзе ўздутых бабоў.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

падбярэ́жнік, ‑у, м.

Спец. Травяністая расліна сямейства чальчаковых, якая расце на вільготным месцах.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

рагалі́снік, ‑у, м.

Вадзяная расліна сямейства рагаліснікавых з дробнымі адзіночнымі кветкамі, без каранёў.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

паслён, ‑у, м.

Травяністая або кустовая расліна сямейства паслёнавых. Чорны паслён. Чорнаягадны паслён.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)