prall

a

1) тугі́, набі́ты

2) пру́гкі

3) мо́цны

in der ~en Sónne — на я́ркім со́нцы

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

héftig

1.

a

1) мо́цны

2) рэ́зкі, пары́вісты

3) запа́льчывы

2.

adv

1) мо́цна

2) рэ́зка

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

hale

I [heɪl]

adj.

мо́цны, здаро́вы

II [heɪl]

v.t.

1) цягну́ць сі́лай, валачы́; ту́заць

2) змуша́ць (ісьці́), заця́гваць куды́

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс) 

black eye

1) сіня́к пад во́кам, падбі́тае во́ка

2) informal

а) мо́цны ўда́р

б) га́ньба, зьнява́га f.

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс) 

vehement

[ˈvi:əmənt]

adj.

1) мо́цны, гара́чы, па́лкі

2) адда́ны, напо́рны

3) нястры́мны (плач)

4) шалёны; гвалто́ўны (ве́цер, дождж)

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс) 

adamant

[ˈædəmənt]

1.

adj.

1) непахі́сны, нязло́мны, мо́цны

2) ве́льмі цьвярды́, непару́шны

2.

n.

ве́льмі цьвярдо́е це́ла, рэ́чыва

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс) 

addiction

[əˈdɪkʃən]

n.

1) моцны нахі́л, звы́чка f., ця́га да не́чага

2) наркама́нія, зале́жнасьць f. (ад наркотыку, ку́рыва)

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс) 

разго́ністы, ‑ая, ‑ае.

1. Звязаны з разгонам (у 2 знач.); які бывае пры разгоне (у 2 знач.). Разгоністая хада. Разгоністы галоп. □ Аўчарка разгоністымі скачкамі набліжалася, прыцяўшы да галавы вушы. Быкаў. // Моцны, хуткі. Разгоністы вецер. Разгоністая хваля.

2. Шырокі, з вялікім разгонам (у 3 знач.); размашысты. Асветленая безліччу ліхтароў, узнікла перад вагонамі разгоністая камяніца вакзала. Шынклер. [Павел] стаяў непадалёку, безуважна ўзіраўся ў разгоністае палатно шашы, у разлегласць палёў і сасновых пералескаў. Вышынскі. // Залівісты, працяглы (пра голас, брэх і пад.). За перагародкай нешта сіпела, патрэсквала, узрывалася шорганнем і піскам, а потым наплываў разгоністы моцны, але не вельмі выразны голас. М. Стральцоў.

3. З вялікімі прамежкамі паміж літарамі (пра почырк, друк).

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

сто́лькі прысл. sovíel; so und so viel, ébenso viel;

яшчэ́ сто́лькі noch éinmal sovíel;

ён не сто́лькі мо́цны, як спры́тны er ist nicht so stark, wie gewándt

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс) 

Вярбе́ж ’зараснік маладой вярбы, Salix L.’; ’моцны вецер і халады ў вербную нядзелю’ (слаўг., Яшк.). Да вярба́ (гл.). Выкарыстанне суф. ‑еж тут спарадычнае: звычайна ён далучаецца да дзеяслоўных асноў (Бел. гр., 1, 102).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)