сердалі́к, ‑у, м.

Мінерал, каштоўны камень бледна-ружовага, чырвонага ці аранжавага колеру; разнавіднасць халцэдону. Але падкраўся коўш магутны, Калі світанкам мора спала — Сарваў з чала блакітнай бухты Карону з сердалікаў і апалаў. Арочка.

[Ад грэч. sárdion.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

сту́пацца, ‑аюся, ‑аешся, ‑аецца; зак.

Разм. Стаміцца, многа тупаючы. — А я што, — заскрыпела .. [старая], — камень? Мне мора трэба? Ты вось ляжы, як пан, а я табе ўсюды спраўлюся. Скулу! Ступаліся ногі за ўсім... Брыль.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

аквана́ўт

(ад лац. aqua = вада + гр. nautes = мараплавец)

даследчык мора, які ў спецыяльным гідракасцюме або ў падводным апараце працуе на глыбінях, недаступных вадалазу.

Слоўнік іншамоўных слоў. Актуальная лексіка (А. Булыка, 2005, правапіс да 2008 г.)

дала́й-ла́ма

[манг. dalai-lama, ад dalai = мора (мудрасці) + lama = лама < тыбецк. blama = вышэйшы]

вярхоўная ўрадавая і духоўная асоба ў Тыбеце (гл. ламаізм).

Слоўнік іншамоўных слоў. Актуальная лексіка (А. Булыка, 2005, правапіс да 2008 г.)

захвалява́цца

1. (пра мора і г. д.) anfángen* zu wógen [sich zu wéllen];

2. (пра чалавека) in Errégung geráten*

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс) 

glätten

1.

vt

1) разгла́джваць, прасава́ць

2) палірава́ць

2.

(sich) супако́іцца

(пра мора)

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

áusschiffen

1.

vt выса́джваць [выгружа́ць] з карабля́

2.

vi выхо́дзіць у мо́ра (на караблі)

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

below​2 [bɪˈləʊ] prep. ніжэ́й, пад;

below zero ніжэ́й нуля́, ніжэ́й за нуль;

below sea level ніжэ́й узро́ўню мо́ра;

It is below you. Гэта не варта вас.

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

swell​1 [swel] n.

1. хвалява́нне (мора), зыб

2. нараста́нне, узды́м, пашырэ́нне;

a swell of panic нараста́нне па́нікі

3. mus. знак, які́ азначае нараста́нне і паслабле́нне гу́ку

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

супако́іцца, -ко́юся, -ко́ішся, -ко́іцца; зак.

1. Стаць спакойным, не хвалявацца; перастаць шумець, пачаць весці сябе ціха.

С. пасля стрэсу.

Дзеці супакоіліся позна.

2. Задаволіцца дасягнутым, зробленым. перастаць турбавацца.

С. думаць пра кар’еру.

3. (1 і 2 ас. звычайна не ўжыв.). Аслабіць праяўленне чаго-н.; сціхнуць.

Зуб пад раніцу супакоіўся.

4. Стаць спакойным, нерухомым.

Мора супакоілася.

|| незак. супако́йвацца, -аюся, -аешся, -аецца.

|| наз. супакае́нне, -я, н.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)