гіпапаратырэо́з
(ад гіпа- + гр. para = каля + тырэоз)
разлад кальцыевага абмену ў арганізме, выкліканы недастатковай дзейнасцю шчытападобных залоз (параўн. гіперпаратырэоз).
Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)
кератако́кус
(н.-лац. keratococcus)
аднаклетачная зялёная водарасць сям. анкістрадэсмавых, якая трапляецца ў сырых месцах, каля асновы дрэў, у вадаёмах.
Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)
парабаза́льны
(ад пара- + гр. basis = аснова);
п. апарат — зерні рознай формы і велічыні, размешчаныя каля ядра ў многажгуцікавых аднаклетачных.
Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)
се́льтэрскі
(ад ням. Selters = назва сяла і крыніцы каля яго ў Германіі);
с-ая вада — мінеральная саляна-вуглякіслая вада.
Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)
шарава́ры
(венг. salavàri < цюрк. šalvar, ад перс. šalvār)
доўгія шырокія штаны, сабраныя каля шчыкалатак, а таксама шырокія спартыўныя штаны.
Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)
*Мат́анька, драг. ма́тычыла, бяроз. матэ́нька, ма́тня ’адзін з саламяных снапкоў, звязаны з некалькіх (3–5) пучкоў саломы каля гузыра, якімі пакрываецца ўся страха, апрача ніжняга рада’ (Нар. сл.). Да ма́та (гл.).
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)
Сіню́га ‘тоўстая кішка каля страўніка, кіндзюк’ (Бяльк.). Магчыма, запазычанае з рус. синю́га ‘тс’, дзе з’яўляецца тэрмінам мясаперапрацоўчай прамысловасці; зафіксавана ўжо ў 1852 г. (ССРЛЯ, 13, 843). Відавочна, ад сіні, паводле колеру.
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)
медыкаме́нты, ‑аў; адз. медыкамент, ‑а, М ‑нце, м.
Лячэбныя сродкі, лякарства. [Доктар:] Я Антону Мітрафанавічу медыкаментаў пакіну і раскажу, як каля раны хадзіць. Крапіва.
[Ад лац. medicamentum.]
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
падмаско́ўны, ‑ая, ‑ае.
Які знаходзіцца, размешчаны пад Масквой, каля Масквы. Самалёт адарваўся ад бетоннай дарожкі падмаскоўнага аэрадрома і ўзяў курс на захад. Шамякін.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
пагрэ́цца, ‑грэюся, ‑грэешся, ‑грэецца; зак.
Грэцца некаторы час. Пагрэцца каля агню. □ Мы выйшлі на лясную паляну і прыселі пагрэцца на сонцы. В. Вольскі.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)