Lebehóch

n -s, - i -s тост; ура́!

ein ~ spréchen* — гавары́ць тост [здра́віцу]

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

stácheln

vt

1) джа́ліць, кало́ць

2) гавары́ць з’е́дліва, пацве́льваць, паке́пліваць, дражні́ць

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

◎ Піры́ндзіць ’гаварыць абы-што’ (карэліц., Сцяшк. Сл.: Скарбы), ’нагаворваць на каго-небудзь’, ’вельмі тонка прасці’ (навагр., ЖНС). Відаць, звязана з прасл. *рьгёІі ’сварыцца’, узмоцненага экспрэсіўиым інфіксам -/W-, параўн. трындіііц? ’гаварыць пустое’ (гл.).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

Выба́іваць ’выгаворваць, папракаць’ (Нас.). Гл. ба́яць ’гаварыць’.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

Галда́ць ’невыразна гаварыць’ (Шат.). Гл. галда́ ’галас’.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

Ге́рдаць ’гаварыць невыразна’ (Жд. 2). Гл. гірда́ць.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

monologować

незак.

1. прамаўляць маналогі;

2. разважаць (гаварыць) з самім сабою

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

przebąkiwać

незак.

1. гаварыць (вымаўляць, адказваць) упаўголаса; мармытаць;

2. нясмела выказвацца

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

bezeceństwo

bezeceństw|o

н. ганебнасць, нізасць, подласць;

mówić ~a — гаварыць непрыстойнасці

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

docinać

незак.

1. даразаць, дарэзваць;

2. даймаць; колка (з’едліва) гаварыць; дапякаць

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)