што́-нішто́, чаго-нічаго, чаму-нічаму, што-нішто, чым-нічым, аб чым-нічым, займ. неазначальны.
Разм. Нешта, сёе-тое. — Сустракаюся з людзьмі, якія, я так лічу, што-нішто ды разумеюць і ў тваіх аўтаматах. Шамякін. Людзі прыслухоўваліся і, відаць, што-нішто ўхапілі з нашай размовы. Асіпенка. Які ён ні ёсць конік, а свой, і палоска свая; дасі ім — і яны што-нішто дадуць табе! Мележ.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
Ві́дна 1 ’светла, ясна’ (БРС, КТС; лаг., КЭС, Бяльк.), відня́ ’відна, відаць’ (Бяльк.). Да ві́дны (гл.). Суфікс ‑ня́, відаць, узнік пад уплывам назоўнікаў на ‑ня: шырыня, таўшчыня. Сюды ж відном ’за́відна’ (КТС), памянш. віднюсенька, ‑кі, ‑ко (КТС, Сцяшк. МГ), віднінька (Бяльк.). Гл. таксама відно́.
Ві́дна 2 ’відаць, мабыць, напэўна’ (Бяльк.). Запазычана з рус. ви́дно ’тс’.
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)
Гу́шкаць ’гушкаць’, гу́шкацца. Відаць, гукапераймальнага паходжання.
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)
wyłaniać się
wyłania|ć się
незак.
1. з’яўляцца; паказвацца;
spośród drzew wyłaniać się wieża — сярод дрэў відаць вежа;
wyłaniać się myśl — вымалёўваецца думка;
2. перан. выяўляцца; з’яўляцца; паўставаць;
~ją się trudności — выяўляюцца цяжкасці
Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)
*Прыту́жна, прыту́жно ’пільна, старанна, шчыра, уважліва’ (лельч., Нар. лекс.; ТС), прыту́жны ’заўзяты’ (ТС); сюды ж, відаць, прыту́жны ’моцны (мароз)’ (стол., ЛА, 2). Відаць, вытворнае ад прытужаць ’ціснуць, гнясці’ (Ласт.), гл. наступнае слова.
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)
Адтачы́цца ’адкарміцца, паправіцца’ (Яўс.). Відаць, да тачыць ’грызці’.
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)
Каса́цца ’дакранацца’ (Шат.). Відаць, запазычана з рус. касаться.
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)
Ма́рчык ’абжора’ (Федар. 4). Відаць, да марнава́ць (гл.).
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)
Расплаша́цца ’распасцерціся, распластацца’ (Ян.). Відаць, да плоскі (гл.).
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)
Сэс: гавары сэс (Сержп.). Відаць, сапсаванае сэнс, гл.
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)