Verbum

папужа́цца, ‑аецца; ‑аемся, ‑аецеся, ‑аюцца; зак.

Спужацца — пра ўсіх, многіх. [Лявон:] — Ну, братка, і галасок! Ая-я-яй! Глядзі, вунь дзеці папужаліся! Чарнышэвіч.

пасі́пнуць, ‑не; ‑нем, ‑неце, ‑нуць; пр. пасіп, ‑ла; зак.

Асіпнуць — пра ўсіх, многіх. Спевакі пасіплі і пахрыплі, у музыкаў здубянелі рукі. Якімовіч.

пасмы́квацца, ‑аецца; незак.

Рабіць міжвольныя сутаргавыя рухі (пра рысы твару). Кастусь устаў. У яго пасмыкваліся вусны і шчака, дрыжала левае павека. Караткевіч.

пахмяле́ць, ‑ее; ‑еем, ‑ееце, ‑еюць; зак.

Захмялець — пра ўсіх, многіх. П’ём [медавуху] ды аддзьмухваем пчол памаленьку. Ці яны пахмялелі, ці карцы памялелі?.. Барадулін.

пі́галіца, ‑ы, ж.

Разм. Пра маленькага, шчуплага чалавека, пераважна жанчыну. [Пархута:] — Спробу, так сказаць, робім... Гэта, уласна, усё вунь тая пігаліца выдумала. Краўчанка.

прадрэйфава́ць, ‑фую, ‑фуеш, ‑фуе; зак.

Спец.

1. Перамясціцца за ветрам або па цячэнні (пра судна, крыгі і пад.).

2. Дрэйфаваць некаторы час.

пу́каўка, ‑і, ДМ ‑каўцы, ж.

Разм. іран. Пра лёгкую зброю. — Ат!.. Усё адно карысці мала з гэтай пукаўкі. Рыхтуйце гранаты. Шамякін.

радыётэлеметры́я, ‑і, ж.

Навука пра спосабы вывучэння на адлегласці з дапамогай радыёсігналаў стану чалавека, уласцівасцей верхніх слаёў атмасферы, касмічнай прасторы і інш.

рассмакта́ць, ‑смакчу, ‑смокчаш, ‑смокча; зак., што.

Разм.

1. Прымусіць знікнуць, разысціся (пра пухліну, кровазліццё і пад.).

2. Смокчучы, размякчыць, растварыць. Рассмактаць цукерку.

расхілі́цца, ‑хіліцца; ‑хілімся, ‑хіліцеся, ‑хіляцца; зак.

Адысці, адхіліцца ў розныя бакі (пра што‑н. самкнутае, прыхіленае адно да аднаго). Полы паліто расхіліліся.