перавучы́ць, ‑вучу, ‑вучыш, ‑вучыць; зак.

1. каго. Навучыць чаму‑н. іншаму, даць магчымасць авалодаць новай прафесіяй; перападрыхтаваць. Перавучыць трактарыстаў на шафёраў. // Навучыць іначай, па-новаму. Перавучыць дрэсіраванага сабаку. □ — Я яго перавучу, пакажу яму ўсе літары, як іх трэба чытаць, каб не дагары нагамі, а так, як трэба. Арабей. // Разм. Настаўляючы, накіроўваючы, перайначыць. Быў у аднаго чалавека сын. Вялікі ўжо вырас, а ніколі бацьку бацькам не назваў.. Крыўдна бацьку, ды што зробіш: малога не перавучыў, а цяпер і рады не дасі. Якімовіч.

2. каго. Навучыць, падрыхтаваць усіх, многіх.

3. каго-што. Разм. Праявіць якую‑н. празмернасць у навучанні, падрыхтоўцы каго‑, чаго‑н. — Перавучыў я цябе, браце, ці не ў паны пойдзеш? Галавач.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

упхну́ць, ‑ну, ‑неш, ‑не; ‑нём, ‑няце; зак.

Разм.

1. што. Запіхваючы, усунуць куды‑н.; спехам або без разбору палажыць у што‑н. Віцька хуценька сунуў.. [шашку толу] у кішэню, за пазуху ўпхнуў скрутак шнура. Кухараў.

2. каго. Штурхнуўшы, прымусіць увайсці куды‑н. Дзверы адчыніліся са скрыпам, і паліцыянт.. упхнуў у пакой маладую жанчыну. Пестрак.

3. што. Прымусіць узяць, прыняць што‑н. Ніна адмаўлялася [ад гасцінца], але цётка сілаю ўпхнула здор у торбу. Арабей.

4. каго. Паставіць, накіраваць каго‑н. на якую‑н. работу, пасаду і пад. супраць волі. Не лёс, а Васілеўскі зараз упхнуў яго [бацьку] на гарбарню немца Гальдштэйна. Гарэцкі. // Уладкаваць каго‑н. куды‑н. па пратэкцыі. Не прайшоў [сын] у інстытут, На завочны ўпхнулі. Лужанін.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

успе́рці, узапру, узапрэш, узапрэ; узапром, узапраце; пр. успёр, ‑перла; зак., каго-што.

Разм.

1. Падняўшы, ускласці што‑н. цяжкае, грувасткае на каго‑, што‑н., куды‑н. Усперці мяшок на спіну.

2. Надзець, абуць што‑н. цеснае. Боты цесныя, ледзь успёр на ногі.

3. Абаперці (рукі, ногі і пад.) на каго‑, што‑н. Лапы сам [заяц] На пень успёр, Азірнуў натоўп і бор. Калачынскі.

4. Узнесці. Усперці шафу на чацвёрты паверх.

5. перан. Пералажыць якія‑н. цяжкія абавязкі, віну і пад. на каго‑н. другога. Добра, што Лейкі не было. А каб была! Яна б завыла, залямантавала, вылаяла б увесь свет, а потым усю віну ўсперла б на Алтара. Чарнышэвіч.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

знясла́віць (каго, што) сов. обессла́вить, опозо́рить, опоро́чить, осла́вить; (подвергнуть издевательству) надруга́ться (над кем, чем);

з. сумле́ннага чалаве́ка — обессла́вить (опозо́рить, опоро́чить, осла́вить) че́стного челове́ка; надруга́ться над че́стным челове́ком

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

даве́двацца несов.

1. узнава́ть; разузнава́ть;

2. (аб кім, чым, пра каго, што) справля́ться (о ком, чём), осведомля́ться (о ком, чём); навеща́ть, посеща́ть, прове́дывать;

1-3 см. даве́дацца

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

даглядзе́ць сов.

1. (до конца) досмотре́ть; догляде́ть;

д. фільм — досмотре́ть (догляде́ть) фильм;

2. (каго, што) см. дагле́дзець 1, 2;

не ~дзіш во́кам — запла́ціш бо́кам — смотри́ в о́ба

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

ма́цаць (каго, што, у чым) несов.

1. щу́пать (кого, что);

м. пульс — щу́пать пульс;

2. (искать ощупью) ша́рить;

м. кішэ́ні (у кішэ́нях) — ша́рить в карма́нах (по карма́нам)

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

прыслухо́ўвацца (да каго, чаго) несов.

1. прислу́шиваться (к чему), вслу́шиваться (во что);

2. перен. (принимать к сведению) прислу́шиваться (к кому, чему);

1, 2 см. прыслу́хацца 1, 2

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

праве́даць сов.

1. (каго) прове́дать, навести́ть; наве́даться (к кому);

п. ся́бра — прове́дать (навести́ть) прия́теля;

2. (о чём-л.) прове́дать;

п. аб яго́ прыхо́дзе — прове́дать о его́ прихо́де

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

стра́чваць несов.

1. (каго, што) лиша́ться (кого, чего); теря́ть, утра́чивать; (достоинство, авторитет — ещё) роня́ть;

2. тра́тить, истра́чивать; расхо́довать;

3. обл. (умерщвлять плод) вытравля́ть;

1-3 см. стра́ціць

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)