Verbum

стара́цель, -я, мн. -і, -яў, м.

Рабочы, які займаецца саматужнай здабычай золата; золаташукальнік.

|| прым. стара́цельскі, -ая, -ае.

старэ́чы, -ая, -ае.

Які мае адносіны да старога (у 1 знач.), належыць яму.

С. кашаль.

Старэчая паходка.

супаста́ўны, -ая, -ае.

Такі, які можа быць супастаўлены з чым-н.

Супастаўныя паняцці.

|| наз. супаста́ўнасць, -і, ж.

сухапу́тны, -ая, -ае.

Які мае адносіны да дзеянняў на сушы, руху па сушы.

Сухапутныя войскі.

Сухапутнае падарожжа.

счэ́пшчык, -а, мн. -і, -аў, м. (спец.).

Рабочы, які счэплівае вагоны.

|| ж. счэ́пшчыца, -ы, мн. -ы, -шчыц.

та́інства, -а, мн. -ы, -аў, н.

Хрысціянскі абрад, які валодае цудадзейнай сілай і пасылае веруючым Боскую ласку.

тако́ўскі, -ая, -ае (разм.).

Які заслугоўвае ўвагі, пахвалы або неадабрэння; асаблівы.

Т. кірмаш.

Не на такоўскага напаў.

таксіро́ўшчык, -а, мн. -і, -аў, м.

Служачы, які займаецца таксіроўкай грузаў.

|| ж. таксіро́ўшчыца, -ы, мн. -ы, -чыц.

такто́ўны, -ая, -ае.

Які мае такт², ажыццёўлены з тактам².

Т. чалавек.

Т. ўчынак.

|| наз. такто́ўнасць, -і, ж.

тарфяні́сты, -ая, -ае.

Які змяшчае ў сабе торф, багаты на торф.

Тарфяністае балота.

|| наз. тарфяні́стасць, -і, ж.