Verbum

пастула́т, -а, М -ла́це, мн. -ы, -аў, м.

У матэматыцы, логіцы: зыходнае палажэнне, дапушчэнне, якое прымаецца без доказу.

пастулі́раваць, -рую, -руеш, -руе; -руй; -раваны; зак. і незак. (кніжн.).

Выказаць (выказваць) што-н. у якасці пастулата.

П. якое-н. палажэнне.

паступа́льны, -ая, -ае.

Накіраваны ўперад.

П. рух.

|| наз. паступа́льнасць, -і, ж.

паступі́цца, -уплю́ся, -у́пішся, -у́піцца; зак., чым.

Добраахвотна ўступаючы, адмовіцца ад чаго-н.

П. асабістымі інтарэсамі.

|| незак. паступа́цца, -а́юся, -а́ешся, -а́ецца.

паступі́ць, -уплю́, -у́піш, -у́піць; зак.

1. Павесці сябе пэўным чынам, зрабіць які-н. учынак.

П. высакародна.

2. Залічыцца куды-н.

П. ва ўніверсітэт.

3. (1 і 2 ас. не ўжыв.). Паслаць па назначэнні (пра тое, што паведамляецца, перадаецца); быць дастаўленым куды-н.

Кніга паступіла ў продаж.

П. у шпіталь на лячэнне.

|| незак. паступа́ць, -а́ю, -а́еш, -а́е.

|| наз. паступле́нне, -я, н. (да 2 і 3 знач.).

паступле́нне, -я, н.

1. гл. паступіць.

2. Тое, што паступіла (у 3 знач.) куды-н. (грашовая сума, матэрыялы, якія паступілі куды-н.; афіц.).

Грашовыя паступленні.

Выстаўка новых паступленняў у бібліятэцы.

паступо́вы, -ая, -ае.

Які адбываецца не адразу, без рэзкіх змен.

П. пераход да чаго-н. Ажыццяўляць што-н. паступова (прысл.).

|| наз. паступо́васць, -і, ж.

пасту́х, -а́, мн. -і́, -о́ў, м.

Чалавек, які пасе статак.

|| памянш.-ласк. пастушо́к, -шка́, мн. -шкі́, -шко́ў, м.

|| ж. пасту́шка, -і, ДМ -шцы, мн. -і, -шак.

|| прым. пастухо́ўскі, -ая, -ае.

пастфа́ктум, прысл. (кніжн.).

Пасля таго, як што-н. ужо зроблена, адбылося.

Паведаміць пра што-н. п.

па́стыр, -а, мн. -ы, -аў, м.

Святар як кіраўнік паствы.

|| прым. па́стырскі, -ая, -ае.