Verbum

даслужы́цца, -ужу́ся, -у́жышся, -у́жыцца; зак.

1. Служачы, дасягнуць чаго-н.

Д. да чыну капітана.

2. Атрымаць непрыемныя вынікі сваімі адмоўнымі паводзінамі (разм., іран.).

Ну што, даслужыўся?

|| незак. даслу́жвацца, -аюся, -аешся, -аецца.

верхаві́на, -ы, мн. -ы, -він, ж.

Верх, верхняя частка чаго-н.

В. дрэва.

|| памянш. верхаві́нка, -і, ДМ -нцы, мн. -і, -нак, ж.

|| прым. верхаві́нны, -ая, -ае і верхаві́нкавы, -ая, -ае.

вы́мераць, -аю, -аеш, -ае; -аны; зак., што.

Дакладна вызначыць велічыню, памеры чаго-н.

В. плошчу пакоя.

|| незак. вымяра́ць, -а́ю, -а́еш, -а́е.

|| наз. вымярэ́нне, -я, н.

|| прым. вымяра́льны, -ая, -ае.

Вымяральныя прыборы.

вы́разка, -і, ДМ -зцы, мн. -і, -зак, ж.

1. гл. выразаць.

2. Тое, што выразана, выразаная частка чаго-н.

Газетная в.

3. Мяса з сярэдняй часткі тушы; філе.

Свіная в.

асе́чка, -і, ДМ -чцы, мн. -і, -чак, ж.

1. Пры стральбе: адсутнасць выстралу з-за няспраўнасці зброі ці патрона.

Ружжо дало асечку.

2. перан. Няўдача пры выкананні чаго-н. (разм.).

адкупі́цца, -куплю́ся, -ку́пішся, -ку́піцца; зак., ад каго-чаго.

Вызваліцца ад якой-н. залежнасці, ад якіх-н. абавязкаў за плату, хабар і пад.; выкупіць сябе.

Ледзь адкупіўся.

|| незак. адкупля́цца, -я́юся, -я́ешся, -я́ецца.

ака́зія, -і, мн. -і, -зій, ж.

1. Зручны, спрыяльны выпадак для паездкі або перасылкі чаго-н. з кім-н.

Якраз надарылася зручная а.

2. Рэдкі, незвычайны выпадак (разм.).

Што за а.!

абрубі́ць¹, -рублю́, -ру́біш, -ру́біць; -ру́блены; зак., што.

Адсячы частку чаго-н., падкарочваючы, падраўноўваючы.

А. жэрдку.

|| незак. абру́бліваць, -аю, -аеш, -ае.

|| наз. абру́бліванне, -я, н. і абру́бка, -і, ДМ -бцы, ж.

абстру́кцыя, -і, ж. (кніжн.).

Дзеянне, адкрыта накіраванае на зрыў чаго-н., наўмысны зрыў у знак пратэсту якога-н. мерапрыемства шумам, выкрыкамі і пад.

Учыніць каму-н. абструкцыю.

|| прым. абструкцы́йны, -ая, -ае.

агульна...

Першая састаўная частка складаных прыметнікаў у знач.:

1) агульны для чаго-н. (што выражана другой часткай), напр.: агульнасаюзны, агульнанародны;

2) уласцівы ўсім; датычыцца ўсіх, усяго, самага істотнага, напр.: агульнавядомы, агульнатэарэтычны.