Verbum

рабаўні́цкі, ‑ая, ‑ае.

Які прыводзяць да разарэння каго‑н.; грабежніцкі. Рабаўніцкая палітыка царскага ўраду. Рабаўніцкая рэформа 1861 г.

разляйца́ць, ‑аю, ‑аеш, ‑ае; зак., каго.

Вызваліць ад лейцаў. А конь на ляйчыну наступіў, давялося саскочыць, разляйцаць. Лобан.

савецізі́раваць, ‑зірую, ‑зіруеш, ‑зіруе; зак. і незак., каго-што.

Устанавіць (устанаўліваць) дзе‑н. савецкую ўладу, зрабіць (рабіць) савецкім.

стаўля́ць, ‑яю, ‑яеш, ‑яе; незак., каго-што.

Ставіць вялікую колькасць. — Што, дровы стаўляць будзеш, Марцін? — пацікавіўся Барбутовіч. Колас.

супрацьбо́рства, ‑а, н.

Кніжн. Змаганне, барацьба з кім‑, чым‑н.; супраць каго‑, чаго‑н.; супраціўленне каму‑, чаму‑н.

увартава́ць, ‑тую, ‑туеш, ‑туе; зак., каго-што.

Усцерагчы. Вартаваў ён людскі супакой, Толькі дзе там яго ўвартуеш. Глебка.

угамані́ць, ‑маню, ‑моніш, ‑моніць; зак., каго-што.

Разм. Супакоіць, суняць. Радасці не было канца, ледзь угаманілі людзей. Дуброўскі.

укармі́ць, укармлю, укорміш, укорміць; зак., каго-што.

1. Зрабіць сытым; адкарміць. Укарміць парсюка.

2. Разм. Пракарміць. Укарміць сям’ю.

шпо́рыць, ‑ру, ‑рыш, ‑рыць; незак., каго.

Удараць шпорамі па баках каня, каб прымусіць яго хутчэй бегчы. Шпорыць каня.