ужыва́нне н Gebráuch m -(e)s, -bräuche; Ánwendung f -, -en, Verwéndung f -, -en (прымяненне);

спо́саб ужыва́ння Gebráuchsweise f -, -n, Ánwendungsverfahren n -s, -; Gebráuchsanweisung f -, -en (інструкцыя);

гато́вы да ужыва́ння gebráuchsfertig;

пе́рад ужыва́ннем стрэ́сваць vor Gebráuch schütteln

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс) 

алеагра́фія

(ад алеа- + -графія)

устарэлы спосаб узнаўлення карцін, якія намаляваны алейнымі фарбамі, а таксама копія карціны, атрыманая такім спосабам.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г., часткова)

апаспары́я

(ад апа- + спора)

спосаб размнажэння некаторых раслін, які заключаецца ў развіцці гаметафіту з вегетатыўных клетак спарафіту без спораўтварэння.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г., часткова)

батэрфля́й

(англ. butterfly)

спосаб спартыўнага плавання на грудзях, пры якім грабок робіцца адначасовым вынасам абедзвюх рук на паверхню вады.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г., часткова)

дэцыма́цыя

(п.-лац. decimatio)

пакаранне смерцю кожнага дзесятага, калі не знойдзены вінаваты (старажытны спосаб расправы, які пазней адрадзілі гітлераўцы).

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г., часткова)

мане́р

(польск. manier < ням. Manier, ад фр. manière)

спосаб дзеяння, лад, узор (напр. падабраць што-н. на адзін м.).

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г., часткова)

мента́льнасць

(ад ментальны)

духоўнасць; характэрны для асобы або грамадскай групы спосаб мыслення, яго сацыяльная і біялагічная абумоўленасць; склад розуму.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г., часткова)

механахо́рыя

[ад механ(ічны) + -хорыя]

спосаб распаўсюджання насення раслінамі, пры якім плады хутка раскрываюцца і насенне раскідаецца (у жоўтай акацыі, кісліцы і інш ).

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г., часткова)

дые́та

(лац. diaeta, ад гр. diaita = спосаб жыцця, рэжым)

спецыяльна падабраны па колькасці, хімічным складзе, каларыйнасці і кулінарнай апрацоўцы рацыён харчавання.

Слоўнік іншамоўных слоў. Актуальная лексіка (А. Булыка, 2005, правапіс да 2008 г.)

ВАЛЬЦО́ЎКА,

вальцаванне, 1) працэс апрацоўкі прутковых або паласавых загатовак у вярчальных сектарных штампах, замацаваных на валках. Нагрэтую загатоўку кляшчамі падаюць у валікі (круцяцца звычайна ў процілеглых напрамках), якія захопліваюць яе і паглыбленнямі на паверхні штампаў надаюць ёй патрэбную форму. Вальцоўка высокапрадукцыйная, эканоміць метал, але не заўсёды дае дакладную апрацоўку. Выкарыстоўваецца для вырабу загатовак шатуноў, размеркавальных валоў, звёнаў гусеніц, гаечных ключоў, мед. інструментаў і інш. 2) Спосаб замацавання трубы ў адтуліне метал. сценкі раскаткай (наз. таксама развальцоўкай); інструмент для раскаткі канцоў труб пры вальцовачным злучэнні.

3) Стварэнне на плоскіх або пустацелых загатоўках рэльефу (кантаў, рубаў), робіцца на вальцмашынах.

4) Здрабненне ці размол зярністых або камякаватых матэрыялаў на вальцовых станках з гладкімі або наразнымі вальцамі.

5) Спосаб перапрацоўкі гліны ў керамічнай вытв-сці. Гліна зацягваецца валкамі, праціскаецца праз адтуліны на іх паверхні і скочваецца ў бункер.

т. 3, с. 495

Беларуская Энцыклапедыя (1996—2004, правапіс да 2008 г., часткова)