Depot

[-'po:]

n -s, -s

1) склад, схо́вішча

2) дэпо́

3) укла́д, дэпазі́т

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.)

Éinsendung

f -, -en

1) дасыла́нне, даста́ўка; пасы́лка, адпра́ўка

2) паступле́нне (на склад)

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.)

Konstitutión

f -, -en

1) канстыту́цыя

2) склад це́ла, целаскла́д

3) хім. будо́ва

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.)

Kontingént

n -(e)s, -e

1) ча́стка, до́ля

2) склад

3) кантынге́нт

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.)

yard

I [jɑ:rd]

1.

n.

1) двор двара́ m., панадво́рак -ка m.

2) парк -у m. (чыгу́начны, трамва́йны)

3) склад -у m.

lumber yard — склад лесаматэрыя́лаў

2.

v.t.

трыма́ць у за́гарадзе, заганя́ць жывёлу ў за́гарадзь

II [jɑ:rd]

n.

ярд -а m. (ме́ра даўжыні́)

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс)

Ва́хныль ’вухналь, цвік, якім прыбіваюць падкову да капыта’ (Бяльк.). Дыялектная змена слова вухналь ’тс’ (запазычанага з польск. ufnal < ням. Hufnagel; параўн. Брукнер, 592). Пры перанясенні націску на першы склад нібы «аднаўляецца» націскное «а» (якога там у рэчаіснасці ніколі не было).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

спрат м разм Áufbewahrungs¦ort m -(e)s, -e; Spéicher m -s, - (свіран, склад); Verstéck n -(e)s, -e (тайнік)

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс)

кадэ́нцыя, ‑і, ж.

1. Гарманічны або меладычны абарот, які завяршае музычны твор або яго частку, падкрэсліваючы кампазіцыйную цэласнасць твора.

2. Вольная імправізацыя віртуознага характару, якая выконваецца сола і ўваходзіць у склад інструментальнага канцэрта.

[Іт. cadenza.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

пакга́уз, ‑а, м.

Склад для захоўвання грузаў пры чыгуначных станцыях, партах і пад. За металічнай станцыйнай агароджай справа віднеліся ў зеляніне садоў белыя маланкі, а злева ўсё засланяў доўгі чыгуначны пакгауз. С. Александровіч.

[Ням. Packhaus.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

сеньярэ́н-канве́нт, ‑а, М ‑нце, м.

1. У капіталістычных краінах — сход прадстаўнікоў дэлегацый, які склікаюць у час работы з’ездаў.

2. У парламентах капіталістычных краін — савет старэйшыя, у склад якога ўваходзяць лідэры палітычных партый.

[Ад лац. senior — старэйшы і conventus — сход.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)