пані́жаны, ‑ая, ‑ае.
1. Дзеепрым. зал. пр. ад панізіць.
2. у знач. прым. Ніжэй нармальнага. Паніжаная тэмпература. Паніжаны ціск. // перан. Дрэнны. Паніжаны настрой.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
прарызі́нены, ‑ая, ‑ае.
1. Дзеепрым. зал. пр. ад прарызініць.
2. у знач. прым. Насычаны рызінавай сумессю; з рызінавым пакрыццём. Прарызінены плашч. Прарызіненая тканіна.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
атлу́млены, ‑ая, ‑ае.
1. Дзеепрым. зал. пр. ад атлуміць.
2. у знач. прым. Даведзены крыкам, шумам, мітуснёю да адурэння, выбіты з нармальнага стану.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
перава́раны, ‑ая, ‑ае.
1. Дзеепрым. зал. пр. ад пераварыць.
2. у знач. прым. Які страціў некаторыя якасці ў выніку доўгага варэння. Перавараная бульба.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
перапа́раны, ‑ая, ‑ае.
1. Дзеепрым. зал. пр. ад перапарыць.
2. у знач. прым. Які перапарыўся, страціў патрэбныя якасці ад доўгага парання. Перапараная бульба.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
аб’ядна́ны, ‑ая, ‑ае.
1. Дзеепрым. зал. пр. ад аб’яднаць.
2. у знач. прым. Сумесны, злучаны. Аб’яднаныя дзеянні ўсіх прагрэсіўных сіл. Арганізацыя Аб’яднаных Нацый.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
бетанава́ны, ‑ая, ‑ае.
1. Дзеепрым. зал. пр. ад бетанаваць.
2. у знач. прым. Заліты, пакрыты бетонам. Таццяна нясмела ступіла на бетанаваную дарожку. Васілёнак.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
бліндзі́раваны, ‑ая, ‑ае.
1. Дзеепрым. зал. пр. ад бліндзіраваць.
2. у знач. прым. Дадаткова ўмацаваны (пра ваенныя збудаванні, караблі і пад.). Бліндзіраваны поезд.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
кансервава́ны, ‑ая, ‑ае.
1. Дзеепрым. зал. пр. ад кансерваваць.
2. у знач. прым. Ператвораны ў кансервы, у выглядзе кансерваў. Кансерваваная рыба. Кансерваваныя агуркі.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
ліне́ены, ‑ая, ‑ае.
1. Дзеепрым. зал. пр. ад лінеіць.
2. у знач. прым. Такі, на якім праведзены лініі для пісьма. Аркуш лінеенай паперы.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)