пані́жаны, ‑ая, ‑ае.

1. Дзеепрым. зал. пр. ад панізіць.

2. у знач. прым. Ніжэй нармальнага. Паніжаная тэмпература. Паніжаны ціск. // перан. Дрэнны. Паніжаны настрой.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

прарызі́нены, ‑ая, ‑ае.

1. Дзеепрым. зал. пр. ад прарызініць.

2. у знач. прым. Насычаны рызінавай сумессю; з рызінавым пакрыццём. Прарызінены плашч. Прарызіненая тканіна.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

атлу́млены, ‑ая, ‑ае.

1. Дзеепрым. зал. пр. ад атлуміць.

2. у знач. прым. Даведзены крыкам, шумам, мітуснёю да адурэння, выбіты з нармальнага стану.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

перава́раны, ‑ая, ‑ае.

1. Дзеепрым. зал. пр. ад пераварыць.

2. у знач. прым. Які страціў некаторыя якасці ў выніку доўгага варэння. Перавараная бульба.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

перапа́раны, ‑ая, ‑ае.

1. Дзеепрым. зал. пр. ад перапарыць.

2. у знач. прым. Які перапарыўся, страціў патрэбныя якасці ад доўгага парання. Перапараная бульба.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

аб’ядна́ны, ‑ая, ‑ае.

1. Дзеепрым. зал. пр. ад аб’яднаць.

2. у знач. прым. Сумесны, злучаны. Аб’яднаныя дзеянні ўсіх прагрэсіўных сіл. Арганізацыя Аб’яднаных Нацый.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

бетанава́ны, ‑ая, ‑ае.

1. Дзеепрым. зал. пр. ад бетанаваць.

2. у знач. прым. Заліты, пакрыты бетонам. Таццяна нясмела ступіла на бетанаваную дарожку. Васілёнак.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

бліндзі́раваны, ‑ая, ‑ае.

1. Дзеепрым. зал. пр. ад бліндзіраваць.

2. у знач. прым. Дадаткова ўмацаваны (пра ваенныя збудаванні, караблі і пад.). Бліндзіраваны поезд.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

кансервава́ны, ‑ая, ‑ае.

1. Дзеепрым. зал. пр. ад кансерваваць.

2. у знач. прым. Ператвораны ў кансервы, у выглядзе кансерваў. Кансерваваная рыба. Кансерваваныя агуркі.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

ліне́ены, ‑ая, ‑ае.

1. Дзеепрым. зал. пр. ад лінеіць.

2. у знач. прым. Такі, на якім праведзены лініі для пісьма. Аркуш лінеенай паперы.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)