францу́з м Franzóse m -n, -n;

францу́зская мо́ва die französische Sprache, das Französische (sub)

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс)

мадзья́рскі madjárisch [magyárisch], úngarisch;

мадзья́рская мо́ва die madjárische Spráche n -s, -e, das Madjárische (sub)

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс)

Káuderwelsch

n - i -s

1) лама́ная мо́ва

2) тараба́ршчына, незразуме́лая гаво́рка

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.)

заіка́сты, ‑ая, ‑ае.

Які заікаецца; заіклівы (пра чалавека). Заікастае дзіця. // Такі, як у заікі; з заіканнем. Заікасты голас. □ Пасля цяжкай кантузіі мова.. [Шведзіхі] стала заікастая, і жанчына цяпер саромеецца гаварыць. Кулакоўскі.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

яўрэ́йскі, ‑ая, ‑ае.

Які мае адносіны да яўрэяў, які належыць, уласцівы ім. Яўрэйская мова. Яўрэйскае насельніцтва. □ Ідучы з прыяцелем у Смалярню, Янка гаварыў аб яўрэйскай інтэлігенцыі, з якой пазнаёміўся. Колас.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

кайнэ́

(гр. koine)

агульнанародная мова, што ўзнікла на аснове якога-н. пашыранага дыялекту або некалькіх дыялектаў.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г., часткова)

Алго́л

[англ. algol, ад algo(rithmic) l(anguage) = алгарытмічная мова]

інф. адна з моў праграміравання.

Слоўнік іншамоўных слоў. Актуальная лексіка (А. Булыка, 2005, правапіс да 2008 г.)

◎ Памова ’змовіны’ (Нас., Бяльк.), памовіны ’тс’ (Нас.). Аддзеяслоўны і з суф. ‑іна дэрываты ад памовіць < мова (гл.).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

Russian​1 [ˈrʌʃn] n.

1. ру́скі; ру́ская;

a Russian расія́нін; расія́нка;

the Russians ру́скія

2. ру́ская мо́ва

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

Про́за ’невершаваная мова’, ’будзённасць’ (ТСБМ). Замацавалася, таксама як і празаік, у пачатку XX ст. (Гіст. лекс., 251). З рус. про́за (Крукоўскі, Уплыў, 85), што, у сваю чаргу, з ням., італ. prosa ’невершаваная мова’, штучны тэрмін на базе першаснага лац. ōrātiō ’простая гаворка’, pro(r)sa < prōrsus ’галавой наперад (ляжаць, бегчы)’ (Банькоўскі, 2, 797; Сной₂, 588).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)