hot
1) гара́чы (вада́), сьпяко́тны, заду́шлівы (надво́р’е)
2) во́стры, го́ркі, рэ́зкі (смак)
3) гара́чы, па́лкі
4) гне́ўны, раззлава́ны, узлава́ны
5) запа́льчывы, нястры́маны, гара́чы
6) ве́льмі мо́цны, напру́жаны, інтэнсіўны, гара́чы
7) сьве́жы, но́вы, гара́чы
8)
9) hot telephone line — гара́чая
10)
го́рача, па́лка
•
- blow hot or cold
- in hot water
Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс)
scratch
1) абдзіра́ць; ша́рпаць
2) дра́паць; рабі́ць дра́піны
3) чу́хаць
4) чы́ркаць
5) крэ́мзаць; піса́ць сьпяша́ючыся
6) зь ця́жкасьцю сабра́ць або́ наскрэ́бсьці (гро́шай)
2.1) дра́цца; дра́пацца
2) чу́хацца
3) рыпе́ць, дра́паць (пра пяро́)
4) зь ця́жкасьцю дава́ць ра́ды
3.1) дра́піна f
2) скрып, рып -у
3) Sport.
1) сабра́ны насьпе́х, збо́рны
2) выпадко́вы
•
- from scratch
- scratch out
- up to scratch
Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс)
паласа́, ‑ы;
1. Тонкі доўгі кавалак якога‑н. матэрыялу (металу, тканіны, паперы і пад.).
2. Доўгая, параўнальна вузкая частка якой‑н. прасторы, паверхні, якая вылучаецца чым‑н.
3. Раён, пояс, зона, якія адрозніваюцца ад суседніх з імі раёнаў, паясоў, зон.
4. Нешырокі ўчастак ворнай зямлі.
5.
6. Набраная або аддрукаваная старонка газеты, кнігі, часопіса.
•••
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
палатно́, ‑а;
1. Гладкая льняная тканіна асобага перапляцення (звычайна белая), а таксама баваўняная, шаўковая ці сінтэтычная тканіна падобнага перапляцення.
2. Вялікі шырокі кавалак якой‑н. тканіны.
3. Карціна мастака (звычайна на матэрыі асобага перапляцення).
4. Праезная паверхня дарогі; дарожны насып.
5.
6.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
старана́, ‑ы́;
1. Тое, што і бок (у 1–3 і 7 знач.).
2.
3. Прамая
4.
•••
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
start
1) пачына́цца
2) ру́шыць, адыхо́дзіць
3) усхо́пвацца; уздры́гваць
1) пачына́ць
2) пуска́ць у рух, запуска́ць, стартава́ць
3) спу́джваць
1) пача́так -ку
2) Sport старт -у
3) уздры́гваньне
4)
•
- start up
Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс)
side1
1. бок (у розных значэннях);
the other side of the street другі́ бок ву́ліцы;
the right/wrong side of cloth пра́вы (до́бры)/ле́вы бок ткані́ны;
sit at/by
2. край, або́чына; схіл, адхо́н (гары);
at the side of the road на або́чыне даро́гі
3. старана́, бок (у спрэчцы); пазі́цыя, пункт гле́джання, падыхо́д;
keep one’s side of
4.
♦
come down on one side of the fence or the other зрабі́ць вы́бар памі́ж дзвюма́ альтэрнаты́вамі;
get on the right side of
let the side down падво́дзіць каго́
on/from all sides;
on/from every side з усі́х бако́ў, адусю́ль;
on the right/wrong side of (forty, fifty) : He’s on the right side of forty. Яму за сорак;
on the side : work on the side працава́ць, падзарабля́ць у і́ншым ме́сцы;
be on the side of
side by side по́бач, по́руч;
take sides (with
Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)
front
1) пе́рад чаго́
2) пярэ́дні бок, фаса́д -а
3)
4) згуртава́насьць ро́зных гру́паў у змага́ньні (паліты́чным, эканамі́чным), фронт -у
5) набярэ́жная
6) informal прыкрыцьцё
1) пярэ́дні
2)
1) быць паве́рнутым пе́радам
2) супрацьстая́ць; супраці́віцца
4.1) выхо́дзіць на што (быць накірава́ным у які́-н. бок)
2) informal (for) служы́ць фаса́дам, прыкрыва́ць што
Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс)
пятля́, ‑і́;
1. Частка вяроўкі, шнура, ніткі і пад., складзеная кальцом і завязаная так, што канцы яе можна зацягнуць.
2.
3. Кальцо з нітак, якое ўтвараецца пры вязанні.
4. Тое, што і сіло.
5. Праразная адтуліна ў адзежы для зашпільвання (гузіка, запінкі і пад.).
6. Дзве металічныя планкі на шарніры, якія служаць для прымацавання дзвярэй, вокнаў і пад.
•••
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
фронт, ‑у,
1. Строй салдат, войск.
2. Звернуты да непрыяцеля край баявога размяшчэння войск або асобнай вайсковай адзінкі.
3. Месца, раён ваенных дзеянняў і размяшчэння войск у час вайны, у процілегласць тылу.
4. Самае вялікае воінскае злучэнне ў ваенны час.
5.
6. У метэаралогіі — зона падзелу паміж рознымі паветранымі масамі.
7.
•••
[Ад лац. frons, frontis — лоб.]
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)