шкіў, шківа, м.
Спец. Кола, якое перадае рух прывадному рэменю ці канату. [Лаўрэн:] — А на шківах цыркуляркі пасы ўжо надзеты, каб лес хутчэй пад пілы пусціць. Ракітны.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
штабелява́ць, ‑бялюю, ‑бялюеш, ‑бялюе; зак. і незак., што.
Скласці (складваць) у штабялі (дошкі, бярвенне, лес, будаўнічыя матэрыялы і пад.). Штабелявалі хлопцы шпалы — Сасны смалістыя брусы. Гаўрусёў.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
Рэ́дзіна ’сетка ў масцы ад пчол’ (Рам., 8). Рус. ре́день ’рэдкая тканіна’, польск. rzędzina ’тс’, серб., харв. редина ’тс’, славацк. riedina ’рэдкі лес’. Прасл. *rědina. Да рэдкі (гл.).
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)
virgin2 [ˈvɜ:dʒɪn] adj.
1. некрану́ты; чы́сты; першабы́тны;
virgin soil цаліна́;
virginsnow цалі́к, чы́сты некрану́ты снег;
a virgin forest першабы́тны лес;
virgin gold чы́стае зо́лата
2. няві́нная, цнатлі́вая (жанчына);
virgin modesty дзяво́чая сці́пласць
3. самаро́дны (пра металы)
Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)
перагна́ць сов.
1. в разн. знач. перегна́ть; (опередить — ещё) обогна́ть;
легкава́я машы́на ~на́ла грузаву́ю — легкова́я маши́на перегнала́ (обогнала́) грузову́ю;
п. — ста́так у друго́е ме́сца перегна́ть ста́до в друго́е ме́сто;
п. на́фту — перегна́ть нефть;
2. (переправить по воде) перепла́вить;
п. лес — перепла́вить лес
Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (актуальны правапіс)
шуме́ць I несов.
1. в разн. знач. шуме́ть;
лес шумі́ць — лес шуми́т;
самава́р шумі́ць — самова́р шуми́т;
2. см. крыча́ць 2;
3. безл. шуме́ть;
шумі́ць у вуша́х — шуми́т в уша́х;
у галаве́ шумі́ць — в голове́ шуми́т
шуме́ць II несов. пе́ниться;
пі́ва шумі́ць — пи́во пе́нится
Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (актуальны правапіс)
lumber
[ˈlʌmbər]
1.
n.
1) будаўні́чы лесаматэрыя́л, піламатэрыя́л -у m.
2) лама́чча n.
2.
v.
1) валі́ць лес і нарыхто́ўваць будаўні́чы матэрыя́л
2) зава́льваць лама́ччам
Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс)
mast
[mæst]
1.
n.
1) ма́чта, шчо́гла f.
2) высо́кі слуп -а́ m.
2.
adj.
ма́чтавы, шчо́главы
mast timber — ма́чтавы лес
3.
v.t.
ста́віць ма́чту
Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс)
бурало́м, ‑у, м.
1. Лес, дрэвы, паломаныя бурай. [Віця:] — Учора ведаеш якая навальніца шуганула. Франтальная. За Студзёнкай на тры кіламетры лес палажыла. Максім Рыгоравіч кажа — тысячы дзве кубаметраў буралому. Шамякін.
2. Вялікай сілы вецер; бура, якая ідзе па лесе і ломіць дрэвы. У лесе далёка-далёка шуміць нешта — ідзе буралом. Каваль. Дрэвы вывернуты з карэннем або перабітыя напалам, як быццам тут прайшоў страшэнны буралом. Няхай.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
абазва́цца, абзавуся, абзавешся, абзавецца; абзавёмся, абзавяцеся; зак.
Падаць голас; адазвацца, адгукнуцца, адклікнуцца; аддацца рэхам. Мужчына падняўся за сталом, абапёрся на яго абедзвюма рукамі і чакаў, пакуль хто з прысутных абзавецца на яго пытанне. Галавач. У падпечку заспяваў певень. Недзе за сцяною следам за ім абазваўся другі. Чорны. Гукні на лес, то і лес абзавецца. Прыказка. // Даць знаць пра сябе пісьмом ці якім іншым спосабам.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)