Перабі́ўка ’тонкая перагародка ў жылым памяшканні’ (Жд. 1). Паводле Чэкмана (Baltistica 8 (2), 149), адлюстроўвае ўплыў літ. pérmušti ’перагарадзіць’ (< mùšti ’біць, дзяліць’), што няпэўна. Параўн. перабойка (гл.).
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)
tilt2 [tɪlt] v.
1. нахіля́ць; нахіля́цца; схіля́ць; схіля́цца;
tilt one’s head ускі́дваць галаву́
2. біць; бі́цца;
tilt at smb./smth. напада́ць, накі́двацца на каго́-н./што-н. з кры́тыкай
♦
tilt at windmills змага́цца з ветраны́мі млына́мі, быць донкіхо́там
Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)
hammer2 [ˈhæmə] v.
1. (in/into/onto) біць мо́латам; біць, забіва́ць, заганя́ць малатко́м;
hammer in a nail забіва́ць цвік;
hammer down the lid of a box забіва́ць скры́нку
2. біць, нано́сіць уда́ры; калаці́ць (у дзверы, таксама пра дождж і да т.п.); калаці́цца (пра сэрца);
Rain was hammering down onto the iron roof. Дождж моцна грукатаў па металічным даху;
hammer smth. home
1) утлума́чваць, растлума́чваць што-н.
2) забі́ць гол мо́цным уда́рам;
hammer smth. into smb. убіва́ць што-н. каму́-н. (у галаву); утлума́чваць
hammer away [ˌhæmərəˈweɪ] phr. v. : hammer away at smth. працава́ць над чым-н. до́ўга, не спыня́ючыся; упа́рта паўтара́ць, дзяўбці́; карпе́ць над чым-н.
hammer out [ˌhæmərˈaʊt] phr. v.
1. выпрацо́ўваць; прыду́мваць, вынахо́дзіць (план, ідэю, пагадненне, кампраміс);
hammer out a deal дасягну́ць пагадне́ння нако́нт здзе́лкі (з цяжкасцю)
2. гу́чна і фальшы́ва ігра́ць на музы́чным інструме́нце
Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)
Cui fatum e furca est pendere, haud mergitur unda
Каму лёс наканаваў быць павешаным, той не патоне.
Кому судьба быть повешенным, тот не утонет.
бел. Каму суджана вісець, той не ўтопіцца. Як будуць біць, то не будуць лаяць.
рус. Кому повешену быть, тот не утонет. Кому суждено опиться, тот обуха не боится.
фр. On ne peut noyer celui qui doit être pendu (Нельзя утопить того, кто должен быть повешен).
англ. He that is born to be hanged shall never be drowned (Рождённый быть повешенным не утонет).
нем. Was muß sein, das trifft ein (Что должно быть, то приходит). Wer im Feuer umkommen soll, der wird nicht ertrinken (Кто должен погибнуть в огне, тот не утонет).
Шасцімоўны слоўнік прыказак, прымавак і крылатых слоў (1993, правапіс да 2008 г.)
Музда́ць 1 ’кілзаць’, муздзечка, муздэчка ’аброць’ (Нас., Грыг., Яруш., Др.-Падб., Гарэц., Бяльк., Юрч., Ян., Растарг.; бабр., Воўк-Лев.; мін., Шн. 2). Да вузда́ (гл.). Пачатковае м‑ замест в‑ пад уплывам літ. mãzgas ’вузел’. Аналагічна муздзі́ла ’цуглі’ (лудз., Сл. ПЗБ). Да вуздзіла (гл.).
Музда́ць 2 ’моцна, балюча біць’ (Гарэц., Юрч.), муздану́ть ’ударыць, выцяць’ (Бяльк.), ’выцяць аброццю ці чым-небудзь іншым’ (Нас.) — тут можна назіраць уздзеянне народнай этымалогіі, параўн. музда́ць 1; муздзануць ’зваліць, збіць’ (Сцяшк.). Рус. смал., бран., арл. музда́ть, муздану́ть ’біць, сцёбнуць’, маск., смал. мы́знуть ’ударыць, сцебануць’, смал., бран., кур. музда́ть ’жэрці, прагна глытаць’, каш. mužǯëc ’мяць, давіць, драбіць’. Да прасл. mug‑/muz‑/muzg‑/mỷzg‑ (Куркіна, Этимология–1972, 64–68). Магчыма, што некаторыя бел. формы на му‑ знаходзяцца пад уплывам літ. mùšti ’біць’, лат. mušīt ’выбіваць’.
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)
curry
I [ˈkɜ:ri]
v.t. -ried, -rying
1) чы́сьціць, скрэ́бсьці (каня́)
2) дубі́ць ску́ру
3) біць, лупцава́ць
II [ˈkɜ:ri]
n., pl. -ries
1) ка́ры (прыпра́ва)
2) стра́ва з прыпра́ўкай ка́ры
Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс)
drub
[drʌb]
v.t.
1) дуба́сіць, мо́цна біць, лупцава́ць
2) перамага́ць зь вялі́кай перава́гай
3) даўбі́ць, убіва́ць
to drub an idea into his head — убі́ць ідэ́ю яму́ ў галаву́
Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс)
fountain
[ˈfaʊntən]
1.
n.
1) фанта́н -у m.
2) крыні́ца f.
3) рэзэрвуа́р -у m. (чарні́ла, на́фты)
fountain pen — ве́чнае пяро́, аўтару́чка f.
2.
v.i.
пы́рскаць, біць фанта́нам
Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс)
малаці́ць, ‑лачу, ‑лоціш, ‑лоціць; незак.
1. што і без дап. Выкалочваць, выбіваць зерне з каласоў, стручкоў і інш. цапамі, пры дапамозе малатарні ці камбайна. Малаціць ячмень у гумне. Малаціць гарох. □ Тут [на полі] камбайны і жнуць, І малоцяць услед... Журба.
2. перан.; чым, па чым, у што. Разм. Удараць, стукаць. Нехта адчайна малаціў жалезным крукам па буферы. Лынькоў. [Барташэвіч] раз’юшыўся і стаў малаціць нагамі і рукамі куды папала. Карпюк. // каго і без дап. Біць, збіваць, наносячы частыя ўдары. «Біць [маці] будзе, — падумаў Лёня Сокал.. — Як пачне малаціць, дык уцячы не паспееш». Нядзведскі.
3. перан.; што. Разм. Разбіваць, ламаць. Юзік ухапіў дзеравяны малаток і пачаў малаціць вокны. Мурашка. // каго. Забіваць, знішчаць. І пайшлі воіны ў атаку, рынуліся калоць, малаціць цемрашалаў. Бялевіч.
4. перан. Разм. Хутка гаварыць, лапатаць. Пачаў [старшыня гаварыць] ціха, спакойна, а потым як пайшоў, як пайшоў малаціць! Здатны на гаворку! Савіцкі.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
сцяба́ць, ‑аю, ‑аеш, ‑ае і сцёбаць, ‑аю, ‑аеш, ‑ае; незак., каго-што і без дап.
Біць чым‑н. гнуткім; хвастаць. Хлопчык сцябаў і сцябаў разгарачанага каня, пакуль не паглыбіўся далёка ў лес. Курто. У час другой перамены Вінцусь дзесьці знайшоў гнуткую лазіну і пачаў ёю сцёбаць дзяўчат па голых нагах. Прокша. Паўлюк перастаў трашчаць карой і сцёбаў дубцом па траве. Пташнікаў. // Біць, хвастаць таго, хто рухаецца (пра галіны і пад.). Ішоў, І травы па каленях Балюча сцёбалі яго [чалавека]. Калачынскі. Каласы жорстка сцябалі .. [Бабейку] па твары. Хадкевіч. / Пра вецер, дождж, град і пад. Па шыбах шырокіх [акон] сцёбаў асенні дожджык. Чарнышэвіч. Вецер разгоніста гойсаў у пустым полі, матляў поламі шыняля, сцёбаў па абмёрзлых заснежаных бурках Сотнікава. Быкаў. Сцябае па твары вецер, здзірае з галавы капялюш. Лось. // перан. Рэзка адчытваць, крытыкаваць. Сцябаць крыўднымі словамі. □ [Люба:] — Лоўка [Саламон] сцёбаў начальства. Лоўка! Як у гогалеўскім «Рэвізоры» выйшла. Бядуля.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)