ініцыяты́ва, -ы, ж.

1. Самастойны пачын, унутранае імкненне да новых форм дзейнасці; прадпрымальнасць.

Праявіць ініцыятыву.

2. Вядучая роля ў якіх-н. дзеяннях.

Узяць ініцыятыву ў свае рукі.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (пад рэд. І. Л. Капылова, 2022, актуальны правапіс)

Profítsucht

f - імкне́нне [пра́га] да нажы́вы

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.)

wild goose chase [ˌwaɪldˈgu:sˌtʃeɪs] n. ма́рнае імкне́нне (да чаго-н.); паго́ня за недасяга́льным; хіме́ра

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

імпэ́т, -у, М -пэ́це, м.

1. Імклівасць, парывістасць, разгон.

Вясенні і. ручаін.

2. перан. Гарачы парыў, запал, пылкасць, імкненне.

І. да працы.

Любоўны і.

|| прым. імпэ́тны, -ая, -ае.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (пад рэд. І. Л. Капылова, 2022, актуальны правапіс)

экспансіяні́зм, ‑у, м.

Імкненне да экспансіі, правядзенне палітыкі экспансіі. Экспансіянізм амерыканскіх імперыялістаў.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

честолю́бие славалю́бства, -ва ср.; пра́гнасць да сла́вы (паша́ны), імкне́нне да сла́вы (паша́ны);

неудовлетворённое честолю́бие незадаво́леная (ненато́леная) пра́гнасць да сла́вы (паша́ны);

обма́нутое честолю́бие няспра́ўджанае імкне́нне да сла́вы (паша́ны).

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (актуальны правапіс)

індывідуалі́зм, ‑у, м.

Асноўны прынцып буржуазнага светапогляду, які ставіць інтарэсы адной асобы (індывідуума) вышэй за інтарэсы грамадства, калектыву. // Імкненне да яркага праяўлення сваёй асобы незалежна ад калектыву, а таксама паводзіны, у якіх праяўляецца гэта імкненне.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

жада́нне, -я, мн. -і, -яў, н.

1. Цяга да ажыццяўлення чаго-н., унутранае імкненне.

Гарэць жаданнем.

Ж. перамогі.

2. Прадмет захаплення, мары і пад.

Тэатральная сцэна — вось яго ж.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (пад рэд. І. Л. Капылова, 2022, актуальны правапіс)

клептама́нія, ‑і, ж.

Неадольнае хваравітае імкненне да крадзяжу, якое выклікаецца некаторымі псіхічнымі захворваннямі.

[Ад грэч. kleptō — краду і манія.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

самапаўтарэ́нне, ‑я, н.

Паўтарэнне чаго‑н. раней самім сказанага, зробленага. Імкненне пазбегнуць самапаўтарэння.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)