ма́рац, ‑рца, м.

Абл. Сакавік. «Ой, цешыўся старац, Што перажыў марац, А прыйшоў ясны май, І панеслі старца ў гай». Колас.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

бясхма́рны

1. (без хмар, ясны) wólkenlos, únbewölkt; héiter, klar;

2. перан (нічым не засмучаны) úngetrübt

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс) 

definite

[ˈdefənət]

adj.

1) выра́зны, я́сны, дакла́дны

definite proof — выра́зны до́каз

definite answer — я́сны адка́з

2) вы́значаны, акрэ́сьлены

3) азнача́льны

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс) 

glasslike

[ˈglæslaɪk]

adj.

шкляні́сты; я́сны, празры́сты (як шкло)

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс) 

distinct [dɪˈstɪŋkt] adj.

1. выра́зны; я́сны;

distinct writing разбо́рлівы по́чырк

2. адме́тны;

distinct dialects адме́тныя дыяле́кты

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

Вы́ясніць, вы́ясніцца (у розных значэннях). Гл. я́сны.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

explicit [ɪkˈsplɪsɪt] adj. экспліцы́тны; я́сны, відаво́чны;

be explicit about smth. выка́звацца аб чым-н. я́сна і адкры́та

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

sónnenklar

a разм. я́сны як дзень, зусі́м відаво́чны

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

Відны ’бачны, прыметны’; ’выдатны, важны, значны, рослы, статны, самавіты’ (БРС, КТС), відны́ ’светлы’ (БРС; лаг., КЭС), ві́дны ’тс’ (Шат.), відный ’светлы, відны, сталы’; ’павабны, здаровы на выгляд’ (Бяльк.). Укр. ви́дний ’ясны, відны’; ’прыкметны, бачны’, рус. смал., калуж., калін., тул. видный ’бачны’; ’рослы, статны, прыгожы’, польск. widny ’ясны, добра асветлены, бачны, прыкметы’, чэш. (кніжн.) vidný ’бачны, прыкметы’, славац. vidný ’поўны святла, ясны’; ’бачны, прыкметы’, славен. víden ’бачны’, серб.-харв. ви̂дан ’ясны, светлы’; ’бачны’; ’вядомы, выдатны’, макед. виден ’выдатны (аб асобе)’; ’важны, значны (аб выніках)’, балг. виден ’бачны’; ’вядомы, выдатны’; ’значны, важны’. Прасл. vidьnъ < vidъ > від (гл.).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

зо́латка, ‑а, н.

Ласкавы зварот да каго‑н.; дарагі, любы. [Каленік] нічога не памятаў з .. варажбы, акрамя ласкавых слоў. «Саколік мой ясны, сынок, золатка маё...» Галавач.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)