blueberry

[ˈblu:,beri]

1.

n., pl. -ries

чарні́цы pl. only (я́гада і куст)

2.

v.t.

зьбіра́ць чарні́цы

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс) 

чарні́цы мн бат

1. (ягада) Hidelbeere f -, -n;

2. (куст) Hidelbeerstrauch m -(e)s, -sträucher

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс) 

Лахі́на, лахіныягада буякоў’, лахіннік ’зараснік буякоў’ (слон., свісл., Сл. гтаўн.-зах., Шатал., Бес.). Укр. лохина, каш. lökina ’тс’. Пранікненне з польскай моўнай тэрыторыі.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

а́цынус

(лац. acinus = ягада, гронка)

1) канцавы сакраторны аддзел альвеалярнай залозы;

2) першасная структурная адзінка лёгкага, якая складаецца з альвеалярных ходаў з альвеоламі 2.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г., часткова)

інжы́р, ‑а і ‑у, м.

1. ‑а. Паўднёвае пладовае дрэва сямейства тутавых; фігавае дрэва, смакоўніца.

2. ‑у. Салодкі мясісты плод гэтага дрэва; фіга, смоква, вінная ягада. / у знач. зб. У гэты час старая служанка прынесла віно і драўляную талерку з сушаным інжырам і рознымі яшчэ прысмакамі. Самуйлёнак.

[Перс.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

чаро́мха ж бат

1. (ягада) Fulbeere f -, -n;

2. (дрэва) Fulbaum m -(e)s, -bäume, Fulbeerbaum m

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс) 

кізі́л м бат

1. (ягада) Kornlkirsche f -, -n;

2. (дрэва) Kornlkirschbaum m -(e)s, -bäume; Kornlbaum m

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс) 

Клубні́ца ’травяністая расліна сямейства ружакветных, Fragaria collina, ягада гэтай расліны’ (ТСБМ, Янк. III, Дэмб. 1, Мат. Гом., Сл. паўн.-зах., Бяльк.). Да клубень (*klub‑ьn‑ica). Форма клубніка — запазычанне з рус. клубника.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

мо́рула

(н.-лац. morula, ад лац. morum = тутавая ягада)

стадыя развіцця зародка мнагаклетачных жывёл і чалавека (папярэднічае бластуле), на якой зародак мае выгляд згуртавання клетак накшталт ягады ажыны.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г., часткова)

Рамбі́наягада з рабіны’ (Ян.). Частковая дээтымалагізацыя ў выніку пераносу з назвы дрэва на плод гэтага дрэва, дадаткова аформленага эпентэтычным ‑м‑ у корані слова (штучнае “акультурванне” слова шляхам назалізацыі?), параўн. польск. jarzębina ’рабіна’.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)