праду́кт, -ту м.

1. в разн. знач. проду́кт;

сыры́ п. — сыро́й проду́кт;

п. згара́ння — проду́кт сгора́ния;

гэ́та фо́рмула — п. до́ўгіх по́шукаўэ́та фо́рмула — проду́кт до́лгих по́исков;

2. только мн. (съестные припасы) проду́кты;

суку́пны грама́дскі п.эк. совоку́пный обще́ственный проду́кт

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

поглоща́ть несов. паглына́ць; (съедать) з’яда́ць; (пожирать) пажыра́ць; (вбирать, впитывать) убіра́ць; (впивать) упіва́ць; (всасывать) усмо́ктваць; (отнимать) адыма́ць, адбіра́ць; (увлекать) захапля́ць;

поглоща́ть кни́гу за кни́гой паглына́ць кні́гу за кні́гай;

песо́к поглоща́ет во́ду пясо́к паглына́е (усмо́ктвае) ваду́;

поглоща́ть вла́гу паглына́ць (убіра́ць, упіва́ць, усмо́ктваць) ві́льгаць;

цветно́е стекло́ поглоща́ет лучи́ каляро́вае шкло паглына́е прамяні́;

э́та рабо́та поглоща́ет мно́го вре́мени гэ́та пра́ца адыма́е (адбіра́е) шмат ча́су;

э́та рабо́та поглоща́ет его́ целико́м гэ́та пра́ца захапля́е яго́ ца́лкам;

печь поглоща́ет мно́го то́плива печ паглына́е шмат па́ліва;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

прети́ть несов.

1. уст. забараня́ць (што), перашкаджа́ць (чаму);

2. (кому, чему) быць агі́дным, га́дзіць (каго, што); адваро́чваць (каго, ад каго, ад чаго);

э́та рабо́та ему́ прети́т гэ́та рабо́та яму́ агі́дная;

мне прети́т безл. мне га́дка (агі́дна), мяне́ га́дзіць.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

дайма́ць несов., разг. (не давать покоя, доводить до крайности) донима́ть, изводи́ть, допека́ть; пресле́довать;

д. ця́жкай пра́цай — донима́ть тяжёлой рабо́той;

д. сваі́мі кпі́намі — донима́ть (изводи́ть, допека́ть) свои́ми насме́шками;

д. про́сьбамі — донима́ть про́сьбами;

гэ́та ду́мка дайма́ла яго́ ко́жны дзеньэ́та мысль пресле́довала (донима́ла) его́ ка́ждый день

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

службо́вы

1. в разн. знач. служе́бный;

с. час — служе́бное вре́мя;

гэ́та гіпо́тэза ма́е то́лькі ~вае значэ́ннеэ́та гипо́теза име́ет то́лько служе́бное значе́ние;

~выя сло́выграм. служе́бные слова́;

2. должностно́й;

~вая асо́ба — должностно́е лицо́;

~вае даручэ́нне — должностно́е поруче́ние;

3. уст. прису́тственный;

с. дзень — прису́тственный день

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

пронзи́ть сов.

1. праніза́ць, праця́ць; (проколоть) пракало́ць, мног. папрако́лваць, прабі́ць, мног. папрабіва́ць;

2. перен. праніза́ць; (пронять) праня́ць; (о чувстве, мысли и т. п. — ещё) праця́ць, ахапі́ць, ура́зіць; разану́ць;

пронзи́ть взгля́дом праніза́ць по́глядам;

э́та весть пронзи́ла мне се́рдце гэ́та ве́стка разану́ла мяне́ па сэ́рцы.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

куса́ць несов.

1. в разн. знач. куса́ть; (жалом — ещё) жа́лить;

гэ́ты саба́ка дзяце́й не куса́еэ́та соба́ка дете́й не куса́ет;

к. гу́бы — куса́ть гу́бы;

к. я́блык — куса́ть я́блоко;

2. (раздражать кожу) куса́ть, шерсти́ть;

3. перен. (причинять обиду) куса́ть; (оскорблять) ляга́ть;

к. (сабе́) ло́кці — куса́ть (себе́) ло́кти

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

дава́цца несов.

1. (позволять что-л. делать с собой) дава́ться;

гэ́ты конь спако́йны, ко́жнаму дае́ццаэ́та ло́шадь споко́йная, ка́ждому даётся;

2. (усваиваться) дава́ться; см. да́цца 2;

3. страд. дава́ться; предоставля́ться; приноси́ться; назнача́ться; подноси́ться; открыва́ться; подверга́ться; см. дава́ць 1, 2;

не д. ў кры́ўду — не дава́ть себя́ в оби́ду

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

задаво́ліць сов.

1. удовлетвори́ть; обеспе́чить;

з. прадпрые́мствы па́лівам — удовлетвори́ть предприя́тия то́пливом;

з. пакры́ўджанага — удовлетвори́ть оби́женного;

з. про́сьбу — удовлетвори́ть про́сьбу;

2. (што) удовлетвори́ть (чему);

з. патрабава́нні — удовлетвори́ть тре́бованиям;

3. (оказаться приемлемым) устро́ить, удовлетвори́ть;

гэ́та рабо́та мяне́ не мо́жа з.э́та рабо́та меня́ не мо́жет устро́ить (удовлетвори́ть);

4. (жажду, голод) утоли́ть

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

адкапа́ць сов.

1. (извлечь из земли) откопа́ть, отры́ть;

2. (кончить копку) откопа́ть;

я сваё ~па́ў — я своё откопа́л;

3. (износиться в процессе копания) откопа́ть;

гэ́та лапа́та сваё ~па́лаэ́та лопа́та своё откопа́ла;

4. перен., разг. откопа́ть;

яму́ ўдало́ся а. у архі́ве ціка́вы ру́капіс — ему́ удало́сь откопа́ть в архи́ве интере́сную ру́копись

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)