прагуча́ць сов.

1. прозвуча́ть, разда́ться;

удалечыні́а́ў стрэл — вдали́ прозвуча́л (разда́лся) вы́стрел;

2. перен. прозвуча́ть;

у яго́ сло́вах ~ча́ла нездаво́ленасць — в его́ слова́х прозвуча́ло неудово́льствие (недово́льство);

гэ́та гісто́рыя ~ча́ла на ўвесь раёнэ́та исто́рия прозвуча́ла на весь райо́н

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (актуальны правапіс)