Verbum

анлайнавы слоўнік

зубны́, ‑ая, ‑ое.

1. Які мае адносіны да зуба. Зубны нерв. Зубны боль. // Прызначаны для догляду, зберажэння зубоў. Зубны парашок. Зубная шчотка. // Які мае адносіны да лячэння зубоў. Зубны ўрач. Зубны кабінет.

2. Які вымаўляецца пры ўдзеле зубоў (пра гукі). Зубны зычны.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

ёрш м

1. (рыба) Káulbarsch m -es, -e;

2. (шчотка) Gläserbürste f -, -n, Fláschenbürste f; тэх Róhrreiniger m -s, -

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс)

ёрш ¹, ярша, м.

1. Дробная прэснаводная касцістая рыба сямейства акунёвых з калючымі плаўнікамі. Адны дурныя пячкурыкі ды дробныя калючыя яршы чапляюцца на кручок. Якімовіч.

2. Шчотка для мыцця бутэлек, чысткі лямпавага шкла, частак механізмаў і пад.

ёрш ², ярша, м.

Разм. Сумесь гарэлкі з півам, якая хутка і моцна ап’яняе.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

Bóhner

m -s, -

1) націра́льнік падло́гі

2) шчо́тка для націра́ння падло́гі

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.)

brushy

[ˈbrʌʃi]

adj. -shier, -shiest

як шчо́тка, шчаці́ністы

[ˈbrʌʃi]

adj. -shier, -shiest

паро́слы куста́мі, кусто́ўем

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс)

brush¹ [brʌʃ] n.

1. шчо́тка; памазо́к;

shine with a brush начышча́ць шчо́ткаю да бля́ску

2. чы́стка (адзення);

give a brush чы́сціць

3. пэ́ндзаль;

Turner’s magic brush чаро́ўны пэ́ндзаль Тэ́рнера

4. лёгкі до́тык

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

hatchel

[ˈhætʃəl]

шчо́тка для часа́ньня лёну, кано́плі

v.t.

1) часа́ць (лён) шчо́ткай

2) злава́ць, раздражня́ць; му́чыць

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс)

heckle

[ˈhekəl]

v.t.

1) дайма́ць прамо́ўцу е́дкімі заўва́гамі, вы́крыкамі

2) часа́ць лён, кано́плі шчо́ткай

шчо́тка для часа́ньня ільну́

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс)

Пэ́ндзаль ’квач, шчотка для малявання, бялення’ (Нас., ТСБМ, Шат., Сл. ПЗБ), пэ́ндзэль ’тс’ (Сл. Брэс.), пэ́нзаль ’тс’ (Бяльк.), пэнзэль ’тс’ (Мядзв.), пэ́ндаль, пэ́ндэль ’тс’ (Сл. ПЗБ, Сцяшк.), пе́нзыль (Шымк. Собр.), сюды ж пэ́ндзліць ’маляваць, бяліць’ (Сцяшк. Сл.). Запазычана праз польск. pędzel, pęzel, penzel ’тс’ з ням. Pinsel ’тс’, паводле Цвяткова (Запіскі, 2, 57), пра гэта сведчыць фанетыка (э пад націскам); Банькоўскі (2, 537) дапускае пасрэдніцтва чэш. penzlik, ст.-чэш. penzl і выводзіць са ст.-франц. pincel, што ўзыходзіць да лац. pēnīcillus, pēnīculus (літаральна ’хвосцік’), памянш. ад pēnis ’хвост’; польскія насавыя пад уплывам pędzać, pędzić ’паганяць, гнаць’ (там жа).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

полово́й^I прил. (к пол^I) падло́гавы; чаще переводится оборотами для падло́гі, на падло́гу;

половы́е до́ски до́шкі падло́гі; (как строительный материал) до́шкі на падло́гу (для падло́гі);

полова́я щётка шчо́тка для падло́гі.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)