румяне́ць, ‑ею, ‑ееш, ‑ее; незак.

Станавіцца румяным; чырванець. У дзеда шчокі румянеюць, У дзеда вочы весялеюць. Колас.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

нашчыпа́ць сов., в разн. знач. нащипа́ть;

н. шча́ўя — нащипа́ть щавеля́;

н. шчо́кі — нащипа́ть щёки

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

паадмаро́жваць, ‑аю, ‑аеш, ‑ае; зак., што.

Адмарозіць што‑н. у многіх месцах; адмарозіць многае. Паадмарожваць шчокі. Паадмарожваць пальцы.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

прымарне́ць, ‑ею, ‑ееш, ‑ее; зак.

Трохі змарнець, знясілець. Прымарнеў Даніла за гэтыя часы: шчокі ўпалі, падбародак станчэў. Кулакоўскі.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

ruddy

[ˈrʌdi]

adj.

1) чырванава́ты

2) румя́ны

ruddy cheeks — румя́ныя шчо́кі

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс) 

пунсо́вы, ‑ая, ‑ае.

Ярка-чырвоны. Пунсовыя макі. □ Марына засмяялася, і я радасна цмокнула яе ў халодныя пунсовыя шчокі. Савіцкі.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

гласалгі́я

(ад гр. glossa = мова + algos = боль)

боль, паколванне, аняменне ў языку, якое часам распаўсюджваецца на губу, дзясны, шчокі, паднябенне, глотку.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)

асму́глы

1. сму́глый;

~лыя шчо́кі — сму́глые щёки;

2. мгли́стый, тума́нный;

~лае не́ба — мгли́стое (тума́нное) не́бо

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

падрумя́ніць, ‑ню, ‑ніш, ‑ніць; зак., каго-што.

1. Злёгку падфарбаваць румянамі. Падрумяніць шчокі.

2. Пекучы, смажачы, зрабіць румяным, падпечаным. Падрумяніць мяса.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

шчака́сты, ‑ая, ‑ае.

Разм. Які мае тоўстыя, пульхныя шчокі (у 1 знач.). Разам са мною лячыўся ў .. шпіталі высокі шчакасты хлопец. Лупсякоў.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)