каню́шы, ‑ага,
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
каню́шы, ‑ага,
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
штык-ю́нкер, ‑а,
У 18 ст. — афіцэрскі
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
падпару́чнік, -а,
1. У царскай арміі: афіцэрскі
2. У Войску Польскім і іншых арміях: воінскае званне малодшага афіцэра, а таксама асоба, якая мела гэта званне.
||
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)
генера́льства, ‑а,
Званне,
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
ма́ршальства, ‑а,
Званне,
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
о́бер-афіцэ́р, ‑а,
Афіцэрскі
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
во́тчына, -ы,
На Русі да 18
||
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)
хлапчы́на, -ы,
Малады чалавек, дзяцюк.
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)
тычы́на, -ы,
Вялікая палка; шост.
||
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)
есау́л, ‑а,
Афіцэрскі
[Цюрк.]
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)