мета́л, -лу м. мета́лл;

кашто́ўныя ~лы — драгоце́нные мета́ллы;

каляро́выя ~лы — цветны́е мета́ллы;

чо́рныя ~лы — чёрные мета́ллы;

◊ нікчэ́мны м. — презре́нный мета́лл

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (актуальны правапіс)

во́дліў, ‑ліву, м.

Тое, што і адліў (у 3 знач.). Уваччу яшчэ стаялі высокія сцены,.. чорныя з жаўтаватым водлівам. Чорны.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

ягуа́р

(ням. Jaguar, ад тупі-гуарані jagoara)

драпежны звер сям. кашэчых з чырванавата-жоўтай поўсцю ў чорныя плямы, які водзіцца ў Амерыцы.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г., часткова)

сморо́дина ж., бот., ед. и собир. парэ́чкі, -чак, ед. парэ́чка, -кі ж.;

кра́сная сморо́дина чырво́ныя парэ́чкі;

чёрная сморо́дина чо́рныя парэ́чкі;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (актуальны правапіс)

падпа́ліна, ‑ы, ж.

1. Разм. Крыху абпаленае месца. Падпаліна на шынялі.

2. Рыжавата-жоўтая пляма другога колеру (на валасах, футры і пад.). У дзяўчыны светлыя з рыжымі падпалінамі валасы, чорныя бровы і чорныя вочы. Асіпенка. Бярозавы гай, куды нырнула сцежка, быў увесь пранізаны сонечным святлом, у кронах бяроз ужо гарэлі залатыя падпаліны. Хомчанка.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

згалі́ць, згалю, зголіш, зголіць; зак., што.

Зрэзаць брытвай (валасы); збрыць. [Міронаў] узяў кавалачак люстэрка, брытву.. і згаліў свае заліхвацкія чорныя вусы. Гарбук.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

нафтаба́за, ‑ы, ж.

База забеспячэння транспарту гаручымі нафтапрадуктамі. Белыя і чорныя бакі нафтабазы прыцішана выглядалі з-за далёкага высокага паркана. Паслядовіч.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

гарбя́к, ‑а, м.

Разм. Тое, што і гарбіна. У стэрэатрубу добра было відаць, як на самым гарбяку кургана з’явіліся чорныя сілуэты. Няхай.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

бо́льшыцца, ‑шыцца; незак.

Станавіцца большым па колькасці, аб’ёме, велічыні. Здавалася, на вачах вырасталі з-пад снегу і большыліся чорныя праталіны зямлі. Краўчанка.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

асма́лак, ‑лка, м.

Кавалак абвугленага дрэва, галавешка. Яловы асмалак. □ І не было тут жывога месца, Адно чорныя асмалкі абсечаных снарадамі ствалоў. Лойка.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)