fundować

незак.

1. засноўваць;

2. фундаваць, аплачваць; частаваць (за свой кошт)

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

fetować

fetowa|ć

незак. кніжн. частаваць;

~li nas obiadem — нас частавалі абедам

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

чатырохно́гі, ‑ая, ‑ае.

1. На чатырох нагах, ножках. Сабака-важак быў большы за ўсіх. Тынэлькут узяў з нартаў мёрзлую рыбу і пачаў частаваць сваіх чатырохногіх сяброў. Бяганская.

2. у знач. наз. чатырохно́гае, ‑ногага, н. Усякая жывёліна, якая ходзіць на чатырох нагах. З прыходам вясны грамадскае жыццё і барадатых, і безбародых, і двухногіх, і чатырохногіх.. надта ажывілася. Крапіва.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

фундава́ць

(польск. fundować, ад лац. fundare = закладваць, засноўваць)

1) частаваць каго-н. за свой кошт, купляць што-н. каму-н. у падарунак;

2) даваць грошы на заснаванне чаго-н. (напр. касцёла, школы).

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)

áufwarten

vi

1) (D) прыслуго́ўваць (каму-н.)

2) (mit D) частава́ць (каго-н. чым-н.)

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

fréihalten

* аддз. vt

1) плаці́ць (за каго-н.); частава́ць

2) трыма́ць свабо́дным, не загаро́джваць (выезы́)

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

sup

I [sʌp]

v., (-pp-)

вячэ́раць; дава́ць вячэ́ру, частава́ць вячэ́рай

II [sʌp]

1.

v., (-pp-)

сёрбаць; піць малы́мі глытка́мі

2.

n.

малы́ глыто́к, каўто́к -ка́ m.

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс) 

wine

[waɪn]

1.

n.

1) віно́ n.

2) цёмна-чырво́ны, бардо́вы, бурачко́вы ко́лер

2.

v.t.

частава́ць віно́м

They were wined and dined — Іх кармі́лі-паі́лі

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс) 

podejmować

незак.

1. падымаць;

2. перан. рабіць;

podejmować starania (wysiłki) — рабіць намаганні;

3. частаваць

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

мару́дны, ‑ая, ‑ае.

1. Павольны, няспешны; проціл. хуткі. Жанчына асцярожна павярнулася.. і пайшла ў кватэру марудным крокам. Бядуля. Хада.. [рысі] была цяжкая і марудная, яна ледзь рухалася. В. Вольскі.

2. Непаваротлівы. У жніўны дзень на вуліцы бязлюдна. Нават бэз заснуў каля дзвярэй. Толькі певень, млявы і марудны, Кліча частаваць сваіх курэй. Караткевіч.

3. Карпатлівы. Пачалася марудная праца — вылузванне рыбы з вочак сеткі ў скрыні: для адпраўкі, калі падыдзе рыбгасаўскі катэр. Брыль.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)