ца́рстваваць, -твую, -твуеш, -твуе; -твуй; незак.

1. Быць царом (царыцай); кіраваць царствам (у 1 знач.).

2. перан. Пераважаць; першынстваваць над усімі ў якіх-н. адносінах.

3. перан. Напаўняць сабой; дамінаваць.

Вакол царствавала цішыня.

|| наз. ца́рстваванне, -я, н.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

calmness

[ˈkɑ:mnəs]

n.

ці́ша, цішыня́ f., спако́й -ю m.

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс) 

placidity

[pləˈsɪdəti]

n.

ці́ша, цішыня́ f., спако́й -ю m.

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс) 

Stílle

f - цішыня́, маўклі́васць

in áller ~ — цішко́м, крадко́м

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

глуш ж.

1. гл. глyxмeнь;

2. (глухая пара, цішыня) Stílle f -

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс) 

надвячэ́рні, ‑яя, ‑яе.

Які бывае перад заходам сонца, перад вечарам. Надвячэрні час. Надвячэрняя цішыня.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

безмо́лвие ср. маўча́нне, -ння ср., маўклі́васць, -ці ж.; (тишина) цішыня́, -ні́ ж.;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

гнятлі́вы, ‑ая, ‑ае.

Цяжкі, гнятучы (у 2 знач.). Пасля стрэлу настала гнятлівая, дзікая цішыня. Асіпенка.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

заці́шнасць, ‑і, ж.

Уласцівасць зацішнага; цішыня. Адзінота, перамешаная з трапяткой зацішнасцю, панавала над хвойнікам. Адамчык.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

ціш ж. разм., ці́ша ж. гл. цішыня;

у ці́шы in der Stille

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс)