ін-пла́на

(лац. in plano)

фармат выдання ў цэлы разгорнуты аркуш.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г., часткова)

прако́рпацца, -аюся, -аешся, -аецца і пракарпа́цца, -а́юся, -а́ешся, -а́ецца; зак. (разм.).

Правесці які-н. час, марудна робячы што-н., корпаючыся (карпаючыся).

Пракорпалася ў агародзе цэлы дзень.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

испра́вность спра́ўнасць, -ці ж.;

в испра́вности цэ́лы, спра́ўны, непашко́джаны;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

прозаседа́ть сов. празасяда́ць;

прозаседа́ть це́лый день празасяда́ць цэ́лы дзень.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

адзі́ны, -ая, -ае.

1. Толькі адзін.

А. сын.

Адзіная радасць.

2. Цэлы, непадзельны, з’яднаны.

Адзінае цэлае.

А. парыў.

А. фронт.

3. Агульны для ўсіх, аднолькавы.

А. лёс.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

дзьму́цца, -му́ся, -ме́шся, -ме́цца; -мёмся, -мяце́ся, -му́цца; -мі́ся; незак., на каго-што і без дап. (разм.).

Сердаваць, крыўдзіцца, выказваць сваім выглядам незадаволенасць.

Цэлы тыдзень дзьмецца на старшыню.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

струбі́ць, струблю́, стру́біш, стру́біць; стру́блены; зак., што (разм.).

1. гл. трубіць.

2. Перавесці ўсё або многае; патраціць.

С. дабро.

3. Пра час: дарэмна патраціць.

С. цэлы месяц.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

тупані́на, -ы, ж. (разм.).

1. Тупанне нагамі, гукі гэтага тупання.

2. Хаджэнне па розных інстанцыях у сувязі з вырашэннем якой-н. справы.

Тупаніны было на цэлы тыдзень.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

working order [ˌwɜ:kɪŋˈɔ:də] n. : in working order спра́ўны, цэ́лы, прыда́тны для эксплуата́цыі

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

intact

[ɪnˈtækt]

adj.

некрану́ты; цэ́лы, непашко́джаны

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс)