фізі́чны

1. phýsisch, körperlich;

фізі́чная пра́ца phýsische [körperliche] Árbeit;

2. (які адносіцца да фізікі) physikálisch, Physík;

фізі́чная геагра́фія physikálische Geographíe

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс) 

маса,

фізічная велічыня.

т. 10, с. 162

Беларуская Энцыклапедыя (1996—2004, правапіс да 2008 г., часткова)

параметр,

фізічная велічыня.

т. 12, с. 88

Беларуская Энцыклапедыя (1996—2004, правапіс да 2008 г., часткова)

тэмпература,

фізічная велічыня.

т. 16, с. 125

Беларуская Энцыклапедыя (1996—2004, правапіс да 2008 г., часткова)

землязна́ўства, ‑а, н.

Галіна фізічнай геаграфіі, якая вывучае агульныя фізіка-геаграфічныя заканамернасці Зямлі; агульная фізічная геаграфія.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

радыяцы́йна-фізі́чны

прыметнік, адносны

адз. мн.
м. ж. н. -
Н. радыяцы́йна-фізі́чны радыяцы́йна-фізі́чная радыяцы́йна-фізі́чнае радыяцы́йна-фізі́чныя
Р. радыяцы́йна-фізі́чнага радыяцы́йна-фізі́чнай
радыяцы́йна-фізі́чнае		 радыяцы́йна-фізі́чнага радыяцы́йна-фізі́чных
Д. радыяцы́йна-фізі́чнаму радыяцы́йна-фізі́чнай радыяцы́йна-фізі́чнаму радыяцы́йна-фізі́чным
В. радыяцы́йна-фізі́чны радыяцы́йна-фізі́чную радыяцы́йна-фізі́чнае радыяцы́йна-фізі́чныя
Т. радыяцы́йна-фізі́чным радыяцы́йна-фізі́чнай
радыяцы́йна-фізі́чнаю		 радыяцы́йна-фізі́чным радыяцы́йна-фізі́чнымі
М. радыяцы́йна-фізі́чным радыяцы́йна-фізі́чнай радыяцы́йна-фізі́чным радыяцы́йна-фізі́чных

Крыніцы: sbm2012.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

Mánnschaftskondition

f - спарт. фізі́чная падрыхтава́насць кама́нды

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

работа,

фізічная велічыня, што характарызуе дзеянні сілы.

т. 13, с. 186

Беларуская Энцыклапедыя (1996—2004, правапіс да 2008 г., часткова)

работа,

фізічная велічыня, якая характарызуе пераўтварэнне энергіі.

т. 13, с. 186

Беларуская Энцыклапедыя (1996—2004, правапіс да 2008 г., часткова)

асве́тленасць, ‑і, ж.

1. Уласцівасць асветленага.

2. Фізічная велічыня, роўная адносіне патоку святла да плошчы паверхні, на якую ён падае.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)